Οταν πληκτρολογείτε ένα κείμενο στον υπολογιστή σας, αυτό αποθηκεύεται στον σκληρό του δίσκο. Οταν όμως στέλνετε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα ή «φορτώνετε» φωτογραφίες σας στο Facebook ή βίντεο στο YouTube, κάποιος άλλος, στην προκειμένη περίπτωση η εκάστοτε εταιρεία παροχής διαδικτυακών υπηρεσιών, αναλαμβάνει να κάνει τη δουλειά για λογαριασμό σας.
Και αυτό χάρη σε μια νέα τεχνολογία υπολογιστών που ονομάζεται «cloud computing».
Σύμφωνα με τις προβλέψεις των ειδικών μάλιστα, μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια το 80% των διεργασιών που εκτελούν σήμερα οι υπολογιστές δεν θα πραγματοποιούνται βάσει των ενσωματωμένων προγραμμάτων τους, αλλά μέσω της νέας αυτής μορφής παροχής υπηρεσιών πληροφορικής, που αξιοποιεί τις δυνατότητες του Διαδικτύου. Το «υπολογιστικό νέφος» είναι ένας τεράστιος πόρος υπολογιστικών διεργασιών παντός είδους (εφαρμογές, προγράμματα επεξεργασίας κειμένου, αποθήκευσης και διαχείρισης δεδομένων, κ.ά.), οι οποίες θα παρέχονται στους χρήστες μέσω του Διαδικτύου, όπως ήδη κάνουν μεγάλες διαδικτυακές εταιρείες, όπως η Google και η Yahoo. Ο προσωπικός υπολογιστής θα είναι απλώς το μέσον.
Σε πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο «Science», ο Μάικλ Νέλσον, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Τζορτζτάουν της Ουάσιγκτον, πρώην επιστημονικός σύμβουλος του Αλ Γκορ και νυν σύμβουλος του Μπαράκ Ομπάμα σε θέματα νέων υπολογιστικών τεχνολογιών, διατυπώνει την πρόβλεψη ότι η νέα γενιά του Διαδικτύου θα είναι μια γενίκευση της χρήσης του «cloud computing».
«Το υπολογιστικό νέφος έχει φτάσει σε ένα στάδιο ανάπτυξης ανάλογο με αυτό που είχε το Διαδίκτυο το 1993. Τα πρότυπα λειτουργίας του έχουν καθοριστεί, οι πρώτες εμπορικές εφαρμογές του ήδη αποδίδουν. Υπάρχουν βέβαια κάποια ζητήματα ασφάλειας που πρέπει να επιλυθούν και ασφαλώς είναι άγνωστο αν αυτή η νέα τεχνολογία θα κατακτήσει το ευρύ κοινό. Ολα πάντως θα κριθούν στα επόμενα δύο ή τρία χρόνια».
Τα πιθανά σενάρια για το μέλλον του «νέφους» είναι ουσιαστικά τρία: να δημιουργηθούν πολλά διαφορετικά «νέφη», προερχόμενα από διαφορετικούς παρόχους, τα οποία θα παρέχουν διαφορετικές υπηρεσίες, συχνά επί πληρωμή, και δεν θα μπορούν να συνδέονται μεταξύ τους.
Μια άλλη εναλλακτική εκδοχή είναι να δημιουργηθεί ένας «ουρανός από νέφη», τα οποία θα μπορούν να μοιράζονται δεδομένα, αλλά όχι εφαρμογές, τις οποίες θα διαχειρίζονται διαφορετικοί και ανεξάρτητοι μεταξύ τους πάροχοι.
Η πραγματική πρόκληση όμως είναι να μπορέσει να δημιουργηθεί το «μεγάλο ενιαίο νέφος», ένα τεράστιο «ανοιχτό» σύστημα που θα περιλαμβάνει τα πάντα, θα είναι προσβάσιμο από όλους και θα διευρύνεται αενάως.
Σύμφωνα με τον Νέλσον, «το νέφος θα είναι όπως και το Διαδίκτυο, ένα δίκτυο δικτύων, αποτελούμενο από εκατό χιλιάδες και πλέον υποσυστήματα που θα τα διαχειρίζονται διαφορετικές εταιρείες και οργανώσεις. Αν υλοποιηθεί, το σενάριο αυτό θα μεγιστοποιήσει τη συνεργασία μεταξύ συστημάτων, παρέχοντας στους χρήστες συγκεντρωτικές υπηρεσίες που θα ικανοποιούν τις ανάγκες τους σε λογισμικό και ανάκτηση δεδομένων ταυτόχρονα».
Ηδη η δημιουργία του «ανοιχτού νέφους» υποστηρίζεται θερμά από οργανώσεις όπως το Forum Open Grid και το Open Science Grid, ένα πανεπιστημιακό κονσόρτσιουμ υπό την Google και την ΙΒΜ, ενώ 200 εταιρείες και οργανώσεις προχώρησαν στη σύνταξη ενός «Μανιφέστου του Ανοιχτού Νέφους» (βλ. www.opencloudmanifesto.org).
Ο Νέλσον δεν παραλείπει, πάντως, να επισημάνει και τα εμπόδια που θα συναντήσει αυτή η σημαντική πρωτοβουλία. «Πιθανοί πολέμιοι του ανοιχτού νέφους θα είναι αφ' ενός οι κυβερνήσεις, οι οποίες τείνουν να αντιτάσσονται στην ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στην πληροφορία, και αφ' ετέρου τα πρωτόκολλα ασφαλείας για την ανταλλαγή δεδομένων και τη διασφάλιση των πνευματικών δικαιωμάτων, καθ' ότι η μη τήρησή τους μπορεί να περιορίσει τη διεύρυνση του νέφους».
enet.gr
