Είναι ήδη γνωστό ότι το περιβάλλον ενός ανθρώπου επηρεάζει την υγεία του. Όσοι είναι κοινωνικά απομονωμένοι και νιώθουν μόνοι παρουσιάζουν μεγαλύτερη θνησιμότητα από τους ανθρώπους που δεν νιώθουν μοναξιά. Αμερικανοί ερευνητές αποκάλυψαν γενετική αιτία για την ασθενέστερη υγεία των μοναχικών ανθρώπων.
Στην πρώτη έρευνα του είδους της, που δημοσιεύεται στο περιοδικό ‘Genome Biology’ ερευνητές σημειώνουν ότι εντόπισαν έναν ιδιαίτερο τρόπο γονιδιακής έκφρασης σε κύτταρα του ανοσοποιητικού από ανθρώπους που νιώθουν –χρόνια-υψηλά επίπεδα μοναξιάς.
Το εύρημα υποδεικνύει ότι τα αισθήματα κοινωνικής απομόνωσης σχετίζονται με αλλαγές στη δραστηριότητα των γονιδίων που σχετίζονται με τη φλεγμονή, την πρώτη αντίδραση του ανοσοποιητικού. Η έρευνα προσφέρει ένα μοριακό πλαίσιο για την κατανόηση της αιτίας που κοινωνικοί παράγοντες σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο για καρδιοπάθεια, λοιμώξεις και καρκίνο.
Η έρευνα αποκάλυψε ότι ορισμένα γονίδια είναι πιο ενεργά σε ανθρώπους που αναφέρουν αισθήματα μοναξιάς. Πολλά από τα γονίδια που εντοπίστηκαν σχετίζονται με το ανοσοποιητικό και τη φλεγμονή ιστών-γεγονός που μπορεί να είναι επιβλαβές.
Έχοντας προηγουμένως παρατηρήσει ότι οι μοναχικοί εμφανίζουν μεγαλύτερη θνησιμότητα, οι ερευνητές προσπαθούν τώρα να καθορίσουν αν ο κίνδυνος αυτός είναι αποτέλεσμα μειωμένων κοινωνικών πηγών, όπως οικονομική ή πρακτική βοήθεια ή αν ευθύνεται η βιολογική επίδραση της μοναξιάς στη λειτουργία του οργανισμού.
Ο Καθηγητής ογκολογίας Steve Cole σημειώνει ότι η έρευνα δείχνει πως οι βιολογικές επιπτώσεις της μοναξιάς φτάνουν μέχρι τις πιο βασικές εσωτερικές λειτουργίες των γονιδίων. Ανακάλυψαν ότι αλλαγές στη γενετική έκφραση κυττάρων του ανοσοποιητικού σχετίζονταν με την υποκειμενική εμπειρία της απόστασης από τους άλλους. Οι διαφορές που παρατηρήθηκαν ήταν ανεξάρτητες από άλλους παράγοντες κινδύνου όπως η κατάσταση της υγείας, η ηλικία, η οικονομική κατάσταση, το ύψος και η χρήση φαρμάκων. Οι αλλαγές ήταν ανεξάρτητες ακόμα και από το αντικειμενικό μέγεθος του κοινωνικού περίγυρου κάποιου ανθρώπου.
Οι ερευνητές του UCLA ερεύνησαν τη δραστηριότητα όλων των γνωστών γονιδίων στα λευκά κύτταρα 14 ανθρώπων. Έξη συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν ως πολύ μοναχικοί και οι υπόλοιποι όχι.
Τα γονίδια που εμφάνιζαν μεγάλη έκφραση σε μοναχικούς περιλάμβαναν πολλά που ενέχονται στην ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού και στη φλεγμονή. Άλλα γονίδια είχαν μικρή έκφραση συμπεριλαμβανομένων αυτών που εμπλέκονται στην παραγωγή αντισωμάτων. Τα ευρήματα οδηγούν σε στόχευση μορίων στην προσπάθεια των ερευνητών να εμποδίσουν τις αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία από τη μοναξιά.
Όπως φάνηκε αυτό που έχει σημασία στο επίπεδο της γονιδιακής έκφρασης είναι όχι πόσους ανθρώπους γνωρίζει κάποιος αλλά πόσους νιώθει κοντά του σε διάστημα ετών. Επομένως, η ποιότητα και όχι η ποσότητα των φίλων εμφανίζεται σημαντική.
