Θα βρίσκουν τα παιδιά τους μέσω... GPS;
GPS σε μέγεθος σπιρτόκουτου, που μπαίνει στα κλειδιά ή στην τσέπη των παιδιών, έκανε την εμφάνισή του στην αγορά, σε μια εποχή που η αύξηση της εγκληματικότητας έχει προκαλέσει ανασφάλεια στους γονείς.
Ρεκόρ πωλήσεων κάνουν τα δύο τελευταία χρόνια οι συγκεκριμένες συσκευές εντοπισμού, καθώς υπόσχονται ότι μπορούν να προσφέρουν αποτελεσματική βοήθεια σε υποθέσεις εξαφάνισης ή απαγωγών παιδιών (αλλά και ενηλίκων).
Μετά την τραγωδία του Αλεξ, στη Βέροια, εκατοντάδες συσκευές διατέθηκαν στη Βόρεια Ελλάδα. «Από την αρχή του χρόνου στην Κομοτηνή έχουν διατεθεί 60 GPS σε γονείς που θέλουν με αυτό τον τρόπο να προστατέψουν τα παιδιά τους», λέει στον ΕΤ ο κ. Οδυσσέας Ψάλτης, υπεύθυνος εταιρίας φύλαξης στην πρωτεύουσα της Ροδόπης.
Στην Αθήνα μόνο μία από τις δεκάδες εταιρίες που πουλούν το συγκεκριμένο προϊόν έχει προωθήσει, μέσα σε διάστημα ενός έτους, 3.000 συσκευές. «Οι αγοραστές μας σε μεγάλο ποσοστό μάς δηλώνουν ότι θα το χρησιμοποιήσουν στα παιδιά τους», επισημαίνει ο κ. Αγγελος Παγώνας, υπεύθυνος εταιρίας που εδρεύει στο Μενίδι.
Από Κίνα και ΗΠΑ
Οι συσκευές κατασκευάζονται κυρίως στην Κίνα και στις ΗΠΑ και λειτουργούν σαν κινητά τηλέφωνα εκτάκτου ανάγκης. Μπορούν να καλέσουν συνήθως δύο νούμερα και να δεχθούν κλήσεις από αυτά (ταχείες κλήσεις για αμφίδρομη ακουστική επικοινωνία). Εχουν τη δυνατότητα αποστολής γραπτών μηνυμάτων προς τους αριθμούς που είναι συνδεμένα. Διαθέτουν ειδικό μπουτόν
(κουμπί πανικού), το οποίο μπορεί να πατήσει ο χρήστης σε περίπτωση που κινδυνεύει. Με τους παραπάνω τρόπους μπορεί να βρεθεί ακριβώς το στίγμα του ανθρώπου που το χρησιμοποιεί, καθώς δίνονται πληροφορίες για το χρόνο, την ημερομηνία, την ταχύτητα και την κατεύθυνση. Ο εντοπισμός επιτυγχάνεται σε πραγματικό χρόνο είτε μέσω Ιντερντετ (έχει πρόσβαση στο Google Earth) είτε μέσω άμεσης επικοινωνίας με το λογισμικό της εταιρίας που υποστηρίζει το συγκεκριμένο σύστημα.
«Το κόστος αγοράς κυμαίνεται από 300 έως 600 ευρώ. Η συσκευή προσφέρει μεγάλη προστασία και στα ηλικιωμένα άτομα με Αλτσχάιμερ», προσθέτει ο κ. Παναγιώτης Σοβατζής, υπεύθυνος επικοινωνίας εταιρίας με έδρα στην Καλλιθέα.
Το σύστημα χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του ’90 στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε κρατούμενους που έπαιρναν ολιγοήμερη άδεια από τις φυλακές. «Το συνέχισαν και σε τοξικομανείς για να δουν οι οικογένειές τους και οι θεραπευτικές κοινότητες τη συμπεριφορά τους. Η επόμενη ομάδα είναι τα παιδιά. Η βιομηχανία ψάχνει νέους πελάτες», σημειώνει στον ΕΤ ο ψυχολόγος κ. Σωτήρης Παστάκας. «Δεν είναι απίθανο να καταλήξει σε μια μορφή υστερίας.
Και δεν αποκλείεται να οδηγήσει και σε οικογενειακές συγκρούσεις. Πιστεύω όμως ότι τα παιδιά θα βρουν τρόπο να το ξεπεράσουν και να το απαξιώσουν, καθώς όσο μεγαλώνουν θα ζητούν την ανεξαρτησία και την αυτονομία».
ΜΠΟΓΑΤΣΟΣ ΚΩΣΤΑΣ