Υπήρξε το πρώτο διηπειρωτικό τρένο της Ευρώπης, που έκανε τη διαδρομή των περίπου 2.740 χλμ από το Gare l' Est του Παρισιού έως την Κωνσταντινούπολη, με ενδιάμεσες, σύντομες, στάσεις στο Στρασβούργο, το Μόναχο, τη Βιέννη, τη Βουδαπέστη και το Βουκουρέστι. Στα βαγόνια του φιλοξένησε από το 1883 και μετέπειτα δεκάδες κορυφαίες προσωπικότητες, ενώ λόγω της φήμης του αποτέλεσε σκηνικό για το γνωστό μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές» και την ομώνυμη, υποψήφια για 6 Όσκαρ, ταινία του 1974 αλλά για και το βιβλίο του Γκράχαμ Γκρην, «Το Τραίνο της Σταμπούλ».
Το θρυλικό Orient Express (Οριάν- ή Όριεντ κατ' άλλους- Εξπρές), συνεχίζει να "μαγεύει" τους ταξιδιώτες του, μεταφέροντάς τους τον "αέρα" μιας άλλης εποχής.
Την περασμένη εβδομάδα, το Orient Express στάθμευσε στη ρουμανική πόλη Σινάια, προκειμένου να δώσει τη δυνατότητα στους 95 επιβάτες του να επισκεφθούν το φημισμένο κάστρο Πέλλες.
Εκεί, έτυχε θερμής υποδοχής από τις τοπικές αρχές, με το δήμαρχο της Σινάια, Βλαντ Όπρεα, να δηλώνει κατενθουσιασμένος με το γεγονός ότι το ξακουστό αυτό τρένο, η φήμη του οποίου ταξιδεύει ανά τις δεκαετίες, σταμάτησε στην πόλη, αλλά και από την πρόσκληση που του απηύθυνε ο ιδιοκτήτης του τρένου να ταξιδέψει μαζί τους ως το Βουκουρέστι, προκειμένου να πάρει μια "γεύση" από όσα είχε ακούσει ή διαβάσει γι' αυτό.
Το Orient Express έγινε πόλος έλξης για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της Σινάια, που κατέκλυσαν το σιδηροδρομικό σταθμό, προκειμένου να θαυμάσουν από κοντά τη μυθική αυτή αμαξοστοιχία.
Για τους περισσότερους, άλλωστε, ένα ταξίδι με το Orient Express μοιάζει με "άπιαστο όνειρο", αφού το κόστος του προσεγγίζει τα 6.000 ευρώ, όσα δηλαδή πλήρωσαν κάθε ένας από τους 95 επιβάτες αυτού του ταξιδιού, για να απολαύσουν τη "βασιλική περιποίηση" από ένα καλά εκπαιδευμένο προσωπικό, μέσα σ' ένα κοσμοπολίτικο περιβάλλον.
Οι περισσότεροι από τους υπαλλήλους που εργάζονται στο τρένο μιλούν αγγλικά, γαλλικά ή ιταλικά. Μια φιγούρα που ξεχωρίζει ανάμεσά τους είναι ο σεφ Κριστιάν Μποντιγκέλ, ο οποίος εργάζεται στο τρένο από το 1985.
Στόχος του είναι, όπως είπε, να μαγειρεύει εξαιρετικά πιάτα για τους επιβάτες του τρένου, ικανά να ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο, γι' αυτό και σε κάθε στάση σπεύδει να προμηθευτεί φρέσκα κι αγνά υλικά.
Η αμαξοστοιχία διατηρεί την παλιά της αίγλη, με το βαγόνι της μηχανής να εξακολουθεί να φέρει κόκκινο χρώμα και τα υπόλοιπα βαγόνια, αν και ανακαινισμένα, να θυμίζουν κάτι από το ένδοξο παρελθόν.
Οι κλινάμαξες, το εστιατόριο, το μπαρ και το σαλόνι, όπου οι ταξιδιώτες μπορούν να απολαύσουν το ποτό τους καθισμένοι σε αναπαυτικές πολυθρόνες και ακούγοντας πιάνο, διακρίνονται για την πολυτέλειά τους, ενώ για τις κυρίες που δεν μπορούν να αποχωριστούν το "χρυσό" τους κόσμο ούτε στα ταξίδια τους, τους δίνεται η δυνατότητα ν' αγοράσουν κοσμήματα ακόμη και εν κινήσει...
Το τρένο, σύμφωνα με το Γενικό Διευθυντή της εταιρίας που έχει την ευθύνη λειτουργίας του, Μπρούνο Γκένσον, περνάει από Ζυρίχη, Βιέννη, Βουδαπέστη, Βουκουρέστι και Βενετία και ο γενικός κανόνας θέλει τους επιβάτες να φορούν ενδυμασίες του 1920-1930 για να αισθάνονται την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής.
Ο κ. Γκένσον ανέφερε ότι κάθε βαγόνι έχει τη δική του ιστορία, που συνδέεται με βασιλιάδες ή σταρ που ταξίδεψαν με το θρυλικό τρένο, επισημαίνοντας ότι η αμαξοστοιχία έχει εμπνεύσει πολλούς καλλιτέχνες που έγραψαν γι αυτή.
Ένα τρένο με ιστορία
Στις 5 Ιουνίου 1883 το "Express d' Orient" πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι από το Παρίσι στη Βιέννη. Η πόλη αυτή ήταν και ο τελικός προορισμός μέχρι τις 4 Οκτωβρίου 1883, οπότε το δρομολόγιό του διαμορφώθηκε ως εξής: Παρίσι, Γκιοργκίου (Ρουμανία), Μόναχο και Βιέννη.
Το τρένο ονομάστηκε, επίσημα, Orient Express το 1891 και την 1η Ιουνίου 1889 έκανε το πρώτο ταξίδι από το Παρίσι με προορισμό την Κωνσταντινούπολη, που παρέμεινε τελικός σταθμός μέχρι τις 19 Μαΐου 1977.
Η λειτουργία του τρένου διακόπηκε κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ η αμαξοστοιχία ανακαινίστηκε το 1982 και πραγματοποίησε το πρώτο ταξίδι από το Παρίσι στη Βενετία.
Ι.Ράντου
