Ένα ευρωπαϊκό επιστημονικό όργανο που βρισκόταν πάνω σε ένα ινδικό διαστημικό σκάφος, βρήκε στοιχεία ότι το φεγγάρι παράγει το δικό του νερό χάρη στις συγκρούσεις ανάμεσα στα σωματίδια του ηλιακού ανέμου και στη σεληνιακή σκόνη.
Οι παρατηρήσεις που έκαναν τρεις διαστημικές αποστολές το Σεπτέμβριο (δύο της NASA και μια της Ινδίας), έδειξαν ότι υπάρχει νερό στη Σελήνη, καταρρίπτοντας πλέον τη στερεοτυπική εικόνα της τελευταίας ως ενός τελείως ξηρού και άνυδρου μέρους.
Η νέα ευρωπαιο-ινδική ανακάλυψη βρήκε, για πρώτη φορά, έναν μηχανισμό με τον οποίο αυτό το νερό δημιουργείται. Σύμφωνα με τη νέα θεωρία, το φεγγάρι είναι σαν ένα μεγάλο σφουγγάρι που απορροφά τα ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια, τα οποία εκτινάσσονται από τον Ήλιο.
Αυτά τα σωματίδια αλληλεπιδρούν με το οξυγόνο που βρίσκονται σε μερικούς κόκκους σκόνης στη σεληνιακή επιφάνεια, παράγοντας έτσι το νερό. Αυτή η σημαντική ανακάλυψη, την οποία έκανε το όργανο SARA ESA- Isro επί του ινδικού σεληνιακού οχήματος «Τσαντραγιάαν-1», που βρισκόταν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και ολοκλήρωσε την αποστολή του φέτος τον Αύγουστο, επιβεβαιώνει τον τρόπο που δημιουργείται το νερό στη σεληνιακή επιφάνεια, όπως ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA).
Η σεληνιακή επιφάνεια είναι μια χαλαρή συλλογή ακανόνιστων κόκκων σκόνης, που ονομάζεται ρεγόλιθος. Πολλά εισερχόμενα ηλιακά σωματίδια παγιδεύονται στα διαστήματα μεταξύ των κόκκων και απορροφώνται. Όταν αυτό συμβαίνει στα πρωτόνια, αυτά θα αλληλεπιδράσουν με το οξυγόνο του σεληνιακού ρεγόλιθου για να παραχθεί υδροξύλιο και το νερό.
Η «υπογραφή» για αυτά τα μόρια βρέθηκε πρόσφατα και αναφέρθηκε από το Chandrayaan-1. Τα αποτελέσματα αυτά, σύμφωνα με την ESA, επιβεβαιώνουν ότι οι πυρήνες του ηλιακού υδρογόνου απορροφώνται όντως από το σεληνιακό ρεγόλιθο, αλλά και φωτίζουν ένα μυστήριο, ότι δεν απορροφάται κάθε πρωτόνιο, αλλά μόνο το 80%, ενώ ένα στα πέντε (το 20%) επιστρέφει στο διάστημα.
Στην πορεία, το πρωτόνιο ενώνεται με ένα ηλεκτρόνιο για να δημιουργήσει ένα άτομο του υδρογόνου. "Δεν περιμέναμε καθόλου να δούμε κάτι τέτοιο", δήλωσε ο Στας Μπαραμπάς, από το Σουηδικό Ινστιτούτο Διαστημικής Φυσικής, ο οποίος είναι ο βασικός ευρωπαίος ερευνητής για το όργανο ανάλυσης (SARA), το οποίο έκανε την ανακάλυψη.
Τα πρωτόνια που πέφτουν στη σεληνιακή επιφάνεια, αποτελούν μέρος του ηλιακού ανέμου, του συνεχούς ρεύματος σωματιδίων που εκπέμπονται από τον ήλιο. Συγκρούονται με κάθε ουράνιο σώμα που συναντούν στο ηλιακό μας σύστημα, αλλά συνήθως εμποδίζονται από την ατμόσφαιρα των πλανητών. Όταν ένα ουράνιο σώμα δεν έχει προστατευτική ασπίδα (π.χ. ο πλανήτης Ερμής ή οι αστεροειδείς) ο ηλιακός άνεμος φτάνει μέχρι την επιφάνεια του σώματος.
Οι επιστήμονες του SARA περιμένουν ότι αυτά τα σώματα θα αντανακλούν πολλά από τα εισερχόμενα πρωτόνια πίσω στο διάστημα με την μορφή ατόμων υδρογόνου. Το όργανο SARA (Sub-keV Atom Reflecting Analyser) ήταν ένα από τα τρία ευρωπαϊκά επιστημονικά όργανα που η ESA συνεισέφερε στην ινδική αποστολή του «Τσαντραγιάαν-1».
Τα αποτελέσματα του οργάνου θα δημοσιευτούν στο περιοδικό "Planetary and Space Science", σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.
