Η ανάπτυξη εγκαταστάσεων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έφερε στην επιφάνεια σοβαρά περιβαλλοντικά ζητήματα, τα οποία θα πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα διευκολύνοντας την πορεία προς το «καθαρά ενεργειακό μέλλον».
Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελούν τα προβλήματα που προέκυψαν πρόσφατα αναφορικά με την κατασκευή ηλιακών πάρκων στις ερήμους, ενώ ταυτόχρονα συντελούνται σημαντικές προσπάθειες για τη συντήρηση της γης.
Τα εδάφη που είναι κατάλληλα να φιλοξενήσουν ηλιακά πάρκα και εγκαταστάσεις ανανεώσιμων πηγών ενέργειας χρήζουν προστασίας και ιδιαίτερης μεταχείρισης καθώς είναι «αγνά» και δεν έχουν αλλοιωθεί από τις ανθρώπινες δραστηριότητες.
Αντίστοιχα διλήμματα αντιμετωπίζει η Καλιφόρνια, η οποία στηρίζει τα ηλιακά πάρκα εκφράζοντας ωστόσο φόβους για τη διατήρηση της ποσότητας και της ποιότητας των υδάτων.
Τα ηλιακά πάρκα απαιτούν μεγάλες ποσότητες νερού, όμως οι υδάτινοι πόροι είναι εξαιρετικά περιορισμένοι στα άγονα εδάφη, τα οποία παραμένουν ανέγγιχτα από τον πολιτισμό.
Ένα μεγάλο ηλιακό πάρκο για παράδειγμα χρησιμοποιεί πάνω από 2 εκατ. λίτρα νερό ετησίως κατά τη διαδικασία της ψύξης.
Κατ’ επέκταση είναι λογικό η Καλιφόρνια να αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό το όλο θέμα, δεδομένου ότι στις ερήμους της κατασκευάζονται ήδη 35 μεγάλες εγκαταστάσεις.
Ενδεχομένως η τεχνική της «στεγνής ψύξης» θα μπορούσε να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του προβλήματος, καθώς απαιτεί 90% λιγότερο νερό συγκριτικά με την «υγρή ψύξη».
Το αρνητικό είναι ότι έχει μεγάλο οικονομικό κόστος και μειώνει την απόδοση ηλιακών συλλεκτών.
Τις περισσότερες φορές, οι εταιρείες που διαχειρίζονται μεγάλα ηλιακά και φωτοβολταϊκά πάρκα έρχονται σε σύγκρουση με κυβερνήσεις και τοπικούς φορείς προκειμένου να εξασφαλίσουν τις ποσότητες νερού που χρειάζονται.
Κάποιες το πετυχαίνουν και κάποιες όχι. Σε ό,τι αφορά τη διατήρηση της ποιότητας του εδάφους δεν υπάρχει σωστή και λάθος πλευρά.
Το ιδανικό ωστόσο θα ήταν να αναπτυχθούν εξελιγμένες τεχνικές ψύξης που δεν απαιτούν μεγάλες ποσότητες νερού, ούτε μειώνουν την αποδοτικότητα.
