Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Επ.καθηγητής χειρουργικής Ohio State University Η.Π.Α
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, πραγματοποιήθηκαν επαναστατικές αλλαγές στον χώρο της χειρουργικής, οι οποίες...
οδήγησαν σε ελαχιστοποίηση του κινδύνου και καλύτερη έκβαση για αυξανόμενο αριθμό επεμβάσεων. Αυτή η αξιοσημείωτη πρόοδος είναι αποτέλεσμα πιο εξελιγμένων αναισθητικών τεχνικών, νέων μεθόδων ελάττωσης του περιεγχειρητικού stress, ευρύτερης εφαρμογής των ελάχιστα τραυματικών τεχνικών, καλύτερης κατανόησης της περιεγχειρητικής παθοφυσιολογίας και πρόληψης μετεγχειρητικών επιπλοκών.
Σήμερα, πολλές επεμβάσεις που κάποτε απαιτούσαν νοσηλεία μπορούν εύκολα να πραγματοποιηθούν σε επίπεδο εξωτερικού ιατρείου. Επιπρόσθετα πολλές βαριές επεμβάσεις σχετίζονται με σημαντικά μειωμένη διάρκεια νοσηλείας και βραχύτερη ανάρρωση. Παρόλο που αυτές οι εξελίξεις στην αναισθησιολογία και στη χειρουργική είναι αποτέλεσμα βασικής επιστημονικής και κλινικής έρευνας, έχουν επίσης προωθηθεί από κρατικές και διοικητικές-νοσοκομειακές στρατηγικές που στοχεύουν στην ενθάρρυνση των οικονομικά αποδοτικών θεραπειών. Αυτές οι εξωκλινικές επιρροές, συνδυασμένες με ανάπτυξη νέων κλινικών μεθόδων, οδήγησαν σε νεωτεριστικούς τρόπους θεραπείας σχεδιασμένους για προώθηση της οικονομικά αποδοτικής φροντίδας για την υγεία, που συνοψίζονται στους όρους «χειρουργική ταχείας αποκατάστασης» (fast-track surgery), «εφαρμογή κλινικών προτοκόλλων» (critical pathways), και πολλαπλούς τύπους «κλινικών κατευθυντήριων οδηγιών» (clinical guidelines).
Για την κατανόηση των πραγματικών δυνατοτήτων αυτών των μεθόδων, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι στοχεύουν κυρίως σε βελτίωση της παροχής φροντίδας και όχι αποκλειστικά στο οικονομικό όφελος. Παρά το γεγονός ότι αυτές οι νέες μέθοδοι μπορούν να μειώσουν το κόστος, ο πρωταρχικός στόχος είναι η βελτίωση της χειρουργικής αντιμετώπισης με ελάττωση των επιπλοκών και καλύτερη έκβαση.
Βασική Ιδέα Χειρουργικής Ταχείας Αποκατάστασης
Η χειρουργική ταχείας αποκατάστασης περιλαμβάνει τη συντονισμένη προσπάθεια να συνδυαστούν (1) η προεγχειρητική ενημέρωση των ασθενών (2) οι νεώτερες αναισθησιολογικές, αναλγητικές και χειρουργικές τεχνικές, οι οποίες στοχεύουν στην ελάττωση της απάντησης στο εγχειρητικό στρες, του πόνου και των ενοχλήσεων (3) η επιθετική μετεγχειρητική αποκατάσταση, συμπεριλαμβανομένης της πρώιμης εντερικής σίτισης και κινητοποίησης. Επίσης περιλαμβάνει τη μοντέρνα προσέγγιση στις γενικές αρχές μετεγχειρητικής φροντίδας (πχ χρήση σωλήνων, παροχετεύσεων και καθετήρων, παρακολούθηση, και γενική αποκατάσταση) λαμβάνοντας υπόψη τις ανασκοπήσεις των παραδοσιακών πρακτικών όπως αυτές υπαγορεύονται από τρέχοντα επιστημονικά ευρήματα. Πιστεύεται ότι με τον τρόπο αυτό, η χειρουργική ταχείας αποκατάστασης μπορεί να ελαττώσει τον χρόνο που απαιτείται για πλήρη ανάρρωση, να μειώσει τον χρόνο νοσηλείας και ανάρρωσης και να ελαττώσει τη συχνότητα της γενικότερης νοσηρότητας που σχετίζεται με αναπνευστικές, καρδιολογικές, θρομβοεμβολικές και λοιμώδεις επιπλοκές.
Για να πετύχει ένα πρόγραμμα επιτάχυνσης της ανάρρωσης αυτού του τύπου, απαιτείται η ανάλογη οργάνωση. Σε γενικές γραμμές, η χειρουργική ταχείας αποκατάστασης θα πρέπει να βασίζεται σε μία διαδικασία συνεργασίας πολλών ειδικοτήτων που περιλαμβάνει τον χειρουργό, τον αναισθησιολόγο, τον φυσιοθεραπευτή, και την εργαλειοδότρια αλλά και τον ίδιο τον ασθενή. Πιο συγκεκριμένα, η χειρουργική ταχείας αποκατάστασης εξαρτάται από την ενσωμάτωση και αφομοίωση μιας σειράς σημαντικών παραγόντων.
Παράγοντες που συνιστούν τη Χειρουργική Ταχείας Αποκατάστασης
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ
ΒΕΛΤΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑΣ
ΕΛΑΤΤΩΣΗ ΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΟΥ ΣΤΡΕΣ
ΕΛΕΓΧΟΣ ΝΑΥΤΙΑΣ, ΕΜΕΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΛΕΟΥ
ΕΠΑΡΚΗΣ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ
ΟΡΘΗ ΧΡΗΣΗ ΣΩΛΗΝΩΝ, ΠΑΡΟΧΕΤΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΚΑΘΕΤΗΡΩΝ
ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ, ΣΙΤΙΣΗ ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΞΙΤΗΡΙΟΥ
