Γράφει ο Β.Βενιζέλος
Το 8% των καρκινοπαθών στην ήπειρό μας "οφείλουν" την πάθησή τους στην περίσσεια του λίπους τους, το οποίο είναι στενά συνδεδεμένο με περισσότερες από 20 άλλες παθήσεις, όπως σακχαρώδη διαβήτη, στηθάγχη, έμφραγμα, υπέρταση, υπνική άπνοια, υπογονιμότητα, ορισμένες μορφές καρκίνου και κατάθλιψη.
Στον δυτικό κόσμο, η παχυσαρκία αποτελεί τη δεύτερη μετά το κάπνισμα αιτία των θανάτων που θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Στην Ευρώπη, ένα εκατομμύριο θάνατοι εκτιμάται ότι οφείλονται έμμεσα ή άμεσα στη νόσο. Δυστυχώς, η παχυσαρκία σήμερα αφορά περισσότερο από έναν στους τρεις Έλληνες...
Αυτά τόνισαν μεταξύ άλλων χθες σε συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος της Ελληνικής Ιατρικής Εταιρείας Παχυσαρκίας, αναπληρωτή καθηγητής Παθολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Δημ. Κιόρτσης, και το μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας, επίκουρος καθηγητής Παθολογίας Δημ. Παπάζογλου, με αφορμή την 24η Οκτωβρίου - Παγκόσμια Ημέρα Παχυσαρκίας.
Οι υπεύθυνοι της εταιρείας σημείωσαν ακόμη ότι τα στοιχεία αρχίζουν να γίνονται άκρως ανησυχητικά, αλλά περισσότερο ανησυχητική είναι η μη συνειδητοποίηση του μεγέθους και της έκτασης του προβλήματος από τους υπεύθυνους φορείς. Είναι χαρακτηριστικό, όπως ανέφεραν οι ίδιοι, ότι τα ελάχιστα δυστυχώς διαθέσιμα εγκεκριμένα φάρμακα κατά της παχυσαρκίας αντιμετωπίζονται από τους ασφαλιστικούς οργανισμούς σαν lifestyle, μη συνταγογραφούμενα σκευάσματα και δεν αποζημιώνται! "Είναι περισσότερο από ποτέ επιτακτική η ανάγκη η πολιτεία, με τη συνδρομή των επαγγελματιών Υγείας, να βοηθήσει αποτελεσματικά ώστε να καταγραφούν αναλυτικά τα επιδημιολογικά δεδομένα, να αναλυθούν τα αίτια της αυξημένης επίπτωσης της παχυσαρκίας στη χώρα μας και ειδικά στην παιδική ηλικία, να σχεδιαστούν οι μέθοδοι παρέμβασης, να οργανωθούν εξειδικευμένα κέντρα και μονάδες αντιμετώπισης.
Οι υπεύθυνοι της Εταιρείας υπογράμμισαν επισης ότι "το γενικό μοντέλο παρέμβασης, λέγοντας απλά στον κόσμο ότι πρέπει να χάσει βάρος με δίαιτα και άσκηση, δεν έχει από μόνο του την επιθυμητή αποτελεσματικότητα. Χρειάζεται περισσότερο οργανωμένη και πολυπαραγοντική αντιμετώπιση του προβλήματος. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουν όλα τα άτομα την 'ίδια' παχυσαρκία. Έως ότου ομαδοποιηθούν και κατηγοριοποιηθούν οι παχύσαρκοι, γεγονός που θα επιτρέψει την περισσότερο ορθολογιστική αντιμετώπιση του προβλήματος, είναι αναγκαία η εξατομίκευση της θεραπευτικής αντιμετώπισης. Δεν είναι αναγκαία και ωφέλιμη η απώλεια βάρους σε όλους τους υπέρβαρους και παχύσαρκους ανεξαιρέτως. Πρέπει να καθοριστεί από την αρχή ο επιθυμητός και επιτεύξιμος βαθμός - στόχος απώλειας βάρους στο συγκεκριμένο άτομο και θα πρέπει να ενημερωθεί ο ασθενής για τα συγκεκριμένα οφέλη που θα προκύψουν από τη δεδομένη απώλεια, χωρίς υπερβολικές και ατεκμηρίωτες υποσχέσεις. Είναι απαραίτητο να είναι ενήμερος ο παχύσαρκος για τις θεραπευτικές μεθόδους, τις δυνατότητές τους, τα θεραπευτικά τους όρια και τα ενδεχόμενα προβλήματα από την εφαρμογή τους για την περίπτωσή του. Αυτά και άλλα πολλά θα πρέπει να συζητηθούν αναλυτικά με τον υπεύθυνο θεράποντα γιατρό για να υπάρχει μία συνολική εικόνα του προβλήματος, των πιθανών μελλοντικών κινδύνων, των δυνατών θεραπευτικών παρεμβάσεων και των αναμενόμενων ωφελειών, έτσι ώστε οι δυνατότητες και οι προσδοκίες να βασίζονται σε πραγματικά δεδομένα. Μόνον έτσι θα βελτιστοποιηθεί το αποτέλεσμα, χωρίς περιττές στερήσεις και χωρίς απογοητεύσεις από το μέρος του ασθενή".
Οι ίδιοι συνέχισαν: "Για την επίτευξη όλων αυτών απαιτείται η ύπαρξη οργανωμένων μονάδων, με κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή, στελεχωμένων με το απαραίτητο και εξειδικευμένο προσωπικό. Το κόστος που συνήθως τίθεται ως απαγορευτική δικαιολογία, στην προκειμένη περίπτωση δεν ευσταθεί. Η πρόληψη δεν είναι ποτέ ακριβότερη από τη θεραπεία".
[Πηγή: Εφημερίδα "Η ΑΥΓΗ"]
