Μία νέου τύπου ανεμοστολή θα βοηθά εκείνον που τη φοράει να παραμένει περισσότερη ώρα στον αέρα και κυρίως να μπορεί να προσεγγίζει το έδαφος για να προσγειώνεται με τα πόδια χωρίς τη βοήθεια αλεξίπτωτου
Σε λίγο καιρό, όποιος δεν έχει υψοφοβία θα μπορεί να φοράει μια ειδική ανεμοστολή με ενσωματωμένα φτερά και να βουτά στο κενό από ένα αεροπλάνο ή από την κορυφή ενός βουνού, διασχίζοντας μεγάλες αποστάσεις στον αέρα και με ταχύτητα που θα ξεπερνά τα 100 χλμ. την ώρα.
Μια μέρα του Φεβρουαρίου του 1912, ένας Αυστριακός ράφτης που λεγόταν Φραντζ Ρέιχελτ βούτηξε στο κενό από τον Πύργο του Άιφελ. Δεν ήθελε να αυτοκτονήσει. Αντιθέτως, προσπάθησε να δείξει στο συγκεντρωμένο πλήθος από κάτω ότι η αυτοσχέδια στολή που είχε φτιάξει, και η οποία τον έκανε να μοιάζει με νυχτερίδα, θα μπορούσε να τον βοηθήσει να πετάξει σαν πουλί και να προσγειωθεί στον δρόμο με απλότητα και χάρη, σαν να φορούσε αλεξίπτωτο. Δυστυχώς για εκείνον, βούτηξε κατευθείαν... στον θάνατο.
Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, το πάθημα του Αυστριακού ράφτη δεν πτόησε καθόλου κάποιους επίδοξους «ανθρώπουςπουλιά», οι οποίοι έφτιαχναν στολές από καμβά, ξύλο ή μετάξι, με σκοπό να καταφέρουν να πετάξουν εκμεταλλευόμενοι τα ρεύματα του αέρα. Η τάση αυτή, που εξελίχθηκε σε ριψοκίνδυνο σπορ, υπάρχει και σήμερα. Πολλοί τολμηροί πηδούν στο κενό από κάποιο μεγάλο ύψωμα ή από αεροπλάνο, ανοίγουν τα χέρια και τα πόδια τους και η ανεμοστολή που φορούν σχηματίζει μια ελαστική μεμβράνη ανάμεσα στα άκρα. Η άνωση τούς επιτρέπει να αιωρηθούν για λίγο χρονικό διάστημα, όμως επειδή δεν μπορούν να ελέγξουν την κάθοδο προς το έδαφος, ανοίγουν ένα αλεξίπτωτο για να προσεδαφιστούν με ασφάλεια.
Η προσγείωση. Αυτό όμως δεν αρκεί και σύμφωνα με την Επιστημονική Επιθεώρηση «Νew Scientist», αρκετοί ερευνητές έχουν βαλθεί να κατασκευάσουν μια νέου τύπου ανεμοστολή, η οποία θα βοηθά εκείνον που τη φοράει να παραμένει περισσότερη ώρα στον αέρα και κυρίως να μπορεί να προσεγγίζει το έδαφος υπό μικρή τροχιακή γωνία για να προσγειώνεται με τα πόδια χωρίς τη βοήθεια αλεξίπτωτου.
Έτσι λοιπόν σχεδιάζουν και δοκιμάζουν ένα ένδυμα που θα καλύπτει όλο το σώμα και θα είναι εφοδιασμένο με φτερά από σκληρό νάιλον, τα οποία θα είναι ραμμένα ανάμεσα στα χέρια και τον κορμό, καθώς και τα πόδια. Ο σχεδιασμός αυτός θα επιτρέπει στον «δύτη» του αέρα, μόλις ανοίξει τα χέρια και τα πόδια, να φουσκώνει τα φτερά του ο άνεμος, ώστε να σχηματίζονται αεροτομές και το σώμα του να παραμένει στον αέρα λόγω της άνωσης.
Σαν τα πουλιά. «Για να είναι πετυχημένη η νέου τύπου ανεμοστολή, θα πρέπει να δίνει τη δυνατότητα σε αυτόν που τη φορά να ελέγχει και να καθορίζει άμεσα την ταχύτητα και την τροχιά του», λέει ο Ζαν Πότβιν που είναι φυσικός και ειδικός στα αλεξίπτωτα στο Πανεπιστήμιο του Σεντ Λούις στις ΗΠΑ. Ένας τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι να κατασκευαστεί μια στολή, η οποία θα διευκολύνει τον άνθρωπο που τη φορά να κάνει μια περίτεχνη και σωτήρια μανούβρα, που λέγεται αναγύρισμα. Είναι αυτό που κάνουν πολλά πουλιά πριν αγγίξουν το έδαφος και όλα τα αεροπλάνα. Ανασηκώνουν το πρόσθιο μέρος τους, ώστε να μεγιστοποιήσουν την άνωση από τα πτερύγια τους κόβοντας ταυτόχρονα ταχύτητα.
«Το μυστικό για την προσγείωση χωρίς αλεξίπτωτο κρύβεται στο πόσο μικρή θα είναι η γωνία προσέγγισης του εδάφους από τον αέρα», λέει η Μαρία Βον Έγκιντι από τη Νότια Αφρική, που είναι σχεδιάστρια φτεροστολών νέου τύπου. «Οι στολές που υπάρχουν τώρα επιτρέπουν αναλογία ολίσθησης 2,5 προς 1. Αυτό σημαίνει ότι οι εναέριοι δύτες καλύπτουν οριζόντια απόσταση 2,5 μέτρων για κάθε ένα μέτρο που πέφτουν. Εμείς πιστεύουμε πως μπορούμε να αυξήσουμε αυτήν την αναλογία στο 4 ή 5 προς 1, μεγαλώνοντας το άνοιγμα των φτερών της στολής, σταθεροποιώντας τις αεροτομές και αλλάζοντας το σχήμα και την αεροδυναμική των φτερών».
Θα λειτουργούν μαζί με αλεξίπτωτο
Ο βασικός λόγος που ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αιωρηθεί και να κινηθεί στον αέρα όπως τα πουλιά- έστω και με μικρά τεχνητά φτεράείναι το βάρος του. Όμως ακόμη και αν το επιτύχει αυτό με τη βοήθεια ανεμοστολής, η πρόσκρουση στο έδαφος ύστερα από λίγα λεπτά θα είναι αναπόφευκτη και μοιραία. Γι΄ αυτό, όλες οι ανεμοστολές λειτουργούν μαζί με αλεξίπτωτο. Εφόσον το ανθρώπινο σώμα, όπως και ένα αεροπλάνο, είναι μη συμμετρικό, το ζητούμενο είναι να φτιαχτεί μια στολή, της οποίας τα πτερύγια θα είναι έτσι κατασκευασμένα ώστε να δέχονται μεγαλύτερη πίεση του αέρα από κάτω (άνωση) παρά απο πάνω. Η κατανομή των πτερυγίων παίζει σημαντικό ρόλο, όπως στα αεροσκάφη που είναι κεκλιμένα προς τα κάτω, αλλά και στα μονοθέσια της Φόρμουλα 1, όπου οι αεροτομές είναι στραμμένες προς τα πάνω για να «κολλάει» το αυτοκίνητο στην πίστα.
Η βαρύτητα. Για να πετάξει ένα σώμα, θα πρέπει πρώτα να υπερνικήσει τη βαρύτητα. Τα αεροσκάφη το επιτυγχάνουν αυτό με τη βοήθεια των κινητήρων και με μέση ταχύτητα απογείωσης τα 260 χιλιόμετρα, ενώ τα πουλιά με τη δύναμη των φτερών τους. Ο άνθρωπος που θα φορά την ανεμοστολή δεν θα πετάξει από το έδαφος, αλλά θα βρεθεί στον αέρα είτε πέφτοντας από αεροπλάνο είτε από μεγάλο ύψωμα.
Επομένως, η κεκτημένη ταχύτητα που θα έχει θα πρέπει να διατηρηθεί όσο γίνεται περισσότερο. Καθώς ο αέρας δεν είναι ατριβές ρευστό, η αεροδυναμική σχεδίαση της ανεμοστολής θα πρέπει να ελαχιστοποιεί την τριβή.
[ΤΑ ΝΕΑ]
