Άνδρες και γυναίκες ψωνίζουν με διαφορετικό τρόπο λόγω της διαφορετικής εξελικτικής προϊστορίας τους, σύμφωνα με νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα
Η διαφορά αυτή μεταξύ ανδρών και γυναικών φθάνει ακόμα και στην εποχή των κυνηγών – συλλεκτών.
Στο παρελθόν οι γυναίκες, συνήθως μαζί με τα παιδιά τους, περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους βρίσκοντας και συλλέγοντας φαγητό από τα δάση και τους αγρούς. Σήμερα περνάνε… άπειρες ώρες, πάλι συνήθως μαζί με τα παιδιά τους, μέχρι να βρουν το "τέλειο" δώρο ή αντικείμενο για το σπίτι τους, όπως πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια υπομονετικά έψαχναν να βρουν την "τέλεια" τροφή στη φύση, κάτι που ήταν θέμα ζωής ή θανάτου, επειδή μια λάθος επιλογή μπορεί να προκαλούσε θανατηφόρα δηλητηρίαση.
Η ανάγκη αυτή έκανε τις γυναίκες, μέσα από μια μακρά εξελικτική "εκπαίδευση", ιδιαίτερα ικανές στο να ξεχωρίζουν χρώματα, υφές μυρωδιές κλπ., ώστε να είναι σίγουρες ότι η τροφή που μάζευαν ήταν όντως ασφαλής. Η ίδια ουσιαστικά ικανότητα αξιοποιείται σήμερα για τα ψώνια.
Από την πλευρά τους, οι άνδρες στο απώτερο παρελθόν ήταν κυρίως κυνηγοί που σχεδίαζαν εκ των προτέρων που και πώς θα πιάσουν και θα σκοτώσουν τη λεία τους, ενώ μόλις εκτελούσαν το έργο τους, επέστρεφαν αμέσως στο σπίτι τους.
Σήμερα πια έχουν υποσυνείδητα υιοθετήσει ένα ανάλογο "στιλ", έχοντας προσχεδιάσει συνήθως τι θέλουν να αγοράσουν και από ποιο κατάστημα, το ψωνίζουν χωρίς χρονοτριβή και μετά γυρνούν σπίτι πάραυτα κουβαλώντας τα "νεκρά θηράματα" (ψώνια!), αφού θεωρούν ότι…η αποστολή τους εξετελέσθη. Δεν τους αρέσει να κουβαλάνε τα μικρά παιδιά τους μαζί στα ψώνια, όπως κάποτε δεν τα έπαιρναν μαζί στο κυνήγι, επειδή θεωρούσαν ότι τους ήταν βάρος.
Κάπως έτσι, τελικά, σήμερα οι άνδρες δεν μπορούν να ξεχωρίσουν μια μαύρη κάλτσα από μια σκούρα μπλε, όταν ψωνίζουν, ενώ οι γυναίκες μπορεί να χάσουν τον προσανατολισμό τους ακόμα και μέσα σε ένα πολυκατάστημα.
[ΣΚΑΪ]
