Γράφει ο Συκουτρής ΑναστάσιοςΓυναικολόγος - Χειρούργος - Μαιευτήρας
Οι πυελικές φλεγμονές μπορεί να έχουν να κάνουν με φλεγμονές των ωοθηκών, των σαλπίγγων, οι οποίες μπορεί να είναι οξείες ή χρόνιες φλεγμονές . Αυτές μπορεί να επεκτείνονται και στα όργανα που γειτνιάζουν. Τα αναερόβια βακτηρίδια , ο γονόκοκκος , η χλαμύδια είναι τα κύρια αίτια των ενδοπυελικών φλεγμονών. Η ασθενής έχει προβλήματα όπως ναυτία, κακουχία, πυρετό και έντονο πόνο. Σε μερικές περιπτώσεις υπάρχει και κολπική αιμόρροια , συνήθως σταγονοειδή.
Κατά τη γυναικολογική εξέταση υπάρχει έντονο άλγος στα παραμήτρια, ευαισθησία της μήτρα και των εξαρτημάτων κυρίως κατά τη διάρκεια της προσπάθειας μετακίνησης τους. Στη γενική αίματος έχουμε αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων. O πυρετός μπορεί να είναι και υψηλός.
Η θεραπεία έχει να κάνει με χρήση τριπλού σχήματος αντιβιοτικών για τουλάχιστον δεκαπέντε ημέρες όπως είναι η μετρονιδαζόλη και το vibramicin. Σε οξείες καταστάσεις η χρήση των αντιβιοτικών θα πρέπει να γίνεται ενδοφλεβίως. Επιβάλλεται η χρήση αντιφλεγμονωδών ουσιών και αντιπυρετικών. Πολλές φορές η θεραπεία πρέπει να υπερβεί τις δεκαπέντε ημέρες.
Ο λόγος είναι ότι φλεγμονές ειδικά στις σάλπιγγες μπορεί στο μέλλον να οδηγήσουν σε υπογονιμότητα και απόφραξη των σαλπίγγων . Επίσης μπορεί να σχηματιστεί απόστημα του δουγλάσιου , θρομβοφλεβίτιδα, ειλεός και μεγάλα ή μικρότερα πυελικά αποκτήματα.
Συμφύσεις επίσης είναι μία επιπλοκή που μπορεί να έχουμε μετά από πολλαπλές πυελικές φλεγμονές. Το πρόβλημα είναι ότι μερικές πυελικές φλεγμονές μπορούν να περάσουν απαρατήρητες λόγω της έλλειψης συμπτωμάτων και οι ασθενής να μη δώσει καμία απολύτως σημασία. Σε αυτές τις περιπτώσεις δυστυχώς μαζί με τον αριθμό των επεισοδίων πυελικής φλεγμονής που θα υποστεί μία ασθενής αυξάνεται και η πιθανότητα η ασθενής αυτή ύπαρχει περίπτωση να έχει προβλήματα υπογονιμότητας στο μέλλον.
Όταν σταματήσουν τα συμπτώματα η αντιφλεγμονώδης θεραπεία θα πρέπει να συνεχιστεί για τουλάχιστον είκοσι ημέρες. Αν υπάρχει απόστημα θα πρέπει να γίνει λαπαροτομία για την παροχέτευση του αποστήματος, ειδικά σε αυτά σου δουγλάσιου. Χειρουργική επέμβαση πάντως θα πρέπει να γίνεται πάντα μετά το πέρας της οξείας φάσης της νόσου για την αποκατάσταση της ανατομίας της πυέλου.
Δυστυχώς ένας από τους κύριους λόγους πυελικών φλεγμονών στις μέρες μας είναι η CHLAMYDIA TRACHOMATIS, μικρόβιο το οποίο είναι υπεύθυνο για τις περισσότερες περιπτώσεις ανατομικής στένωσης των σαλπίγγων στις μέρες μας.
Η σωστή θεραπεία και αντιμετώπιση έχει να κάνει με την μείωση των επιπλοκών και άμεσων και έμμεσων. Είναι πολύ σημαντικό η ασθενής με τα πρώτα συμπτώματα πυελικού άλγους να απευθύνεται στον γυναικολόγο της για μια περαιτέρω εξέταση ή λήψη ιστορικού και κολπικό υπερηχογράφημα.
Οι σάλπιγγες συνήθως δεν είναι ορατές στο κολπικό ή κοιλιακό υπερηχογράφημα . στην περίπτωση όμως που έχουμε συλλογή υγρού ή πυώδους υγρού στις σάλπιγγες , έχουμε δηλαδή ύδρο- ή πυοσάλπιγγα αντίστοιχα, σε αυτές τις περιπτώσεις οι σάλπιγγες είναι ορατές και στο υπερηχογράφημα.[Healthier World]
