Κατά 11% αυξήθηκαν τα περιστατικά πνευμονίας το 1ο εξάμηνο του 2009 σε σχέση με το αντίστοιχο του 2008. Το γεγονός αυτό ανησυχεί ιδιαίτερα του υπευθύνους υγείας των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι...
...πρόκειται να συσκευθούν για το θέμα αυτό μέσα στον Ιούλιο. Πνευμονία είναι μια φλεγμονή των πνευμόνων που προκαλείται από βακτήρια, ιούς, μύκητες και άλλους μικροοργανισμούς. Η φλεγμονή είναι η απάντηση των ιστών του σώματος σε μόλυνση από μικροοργανισμούς, τοξίνες ή χημικές ουσίες. Τα συμπτώματά της φλεγμονής έχουν καταγραφεί από τον Κέλσο τον 1ο αιώνα μ.Χ. και είναι ο πόνος, η ερυθρότητα, ο πυρετός και το οίδημα. Κατά την εξέλιξη της πάθησης, οι κυψελίδες και ο διάμεσος χώρος τους καταλαμβάνεται από φλεγμονώδη κύτταρα και εκκρίσεις. Τα τελευταία χρόνια, η ταξινόμηση που έχει επικρατήσει να ακολουθείται στις πνευμονίες είναι η εξής: 1) Πνευμονία της κοινότητας, 2) Νοσοκομειακή πνευμονία, 3) Πνευμονικές λοιμώξεις σε ανοσοκαταστολή.
Πνευμονία της κοινότητας, είναι η πνευμονία που συμβαίνει εκτός νοσοκομείου. Παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξή της αποτελούν: η ηλικία άνω των 60 ετών, η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας οινοπνεύματος σε βραχύ χρονικό διάστημα, η συνύπαρξη χρόνιων νοσημάτων, η ανοσοκαταστολή και η λοίμωξη από διάφορα παθογόνα μικρόβια. Συχνότερα αίτια είναι ο πνευμονιόκοκκος (Streptococcus pneumoniae), το μυκόπλασμα της πνευμονίας (Mycoplasma), τα χλαμύδια της πνευμονίας (Chlamydia), η λετζιονέλλα (Legionella) κ.ά. Ανάλογα με τη σοβαρότητα της πάθησης, η πνευμονία της κοινότητας διακρίνεται σε 3 αιτιολογικά πρότυπα: 1) πνευμονία που αντιμετωπίζεται εξωνοσοκομειακά, 2) πνευμονία που χρειάζεται νοσοκομειακή αντιμετώπιση, 3) σοβαρή πνευμονία που χρειάζεται αντιμετώπιση σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Η διάγνωση γίνεται με ακτινογραφία θώρακα και εξέταση των πτυέλων. Για τη θεραπεία εφαρμόζεται κατάλληλη αντιμικροβιακή αγωγή.
Ως νοσοκομειακή πνευμονία θεωρείται εκείνη που συμβαίνει περισσότερες μετά από 48 ώρες μετά την εισαγωγή του ασθενούς στο νοσοκομείο, αφού αποκλειστεί κάθε λοίμωξη που προϋπάρχει ή βρίσκεται υπό εξέλιξη το προηγούμενο διάστημα. Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα και δυσεπίλυτα προβλήματα διεθνώς. Η συχνότητα της νόσου κυμαίνεται από 5-10 περιπτώσεις ανά 1000 εισαγωγές, αλλά μπορεί ακόμη και εικοσαπλασιαστεί όταν πρόκειται για ασθενείς υπό μηχανική αναπνοή. Μέχρι και το 70% των ασθενών με νοσοκομειακή πνευμονία μπορεί να αποβιώσει από αυτήν, έστω και δεν αποδίδονται όλοι οι θάνατοι στη λοίμωξη αυτή καθεαυτή. Στην εμφάνιση της λοίμωξης συμβάλλει και ο πλημμελής έλεγχος εστιών λοίμωξης π.χ. μη αλλαγή γαντιών και ανεπαρκής καθαρισμός χεριών ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Η έγκαιρη χορήγηση αντιβιοτικών βελτιώνει την εικόνα των ασθενών.
Οι πνευμονικές λοιμώξεις σε ανοσοκαταστολή, αποτελούν ένα σοβαρό πρόβλημα που εμφανίζεται συχνά σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς. Άνθρωποι των οποίων το ανοσολογικό σύστημα δεν επαρκεί για την αμυντική προστασία τους έναντι ξένων σωμάτων, λέμε ότι πάσχουν από ανοσολογική ανεπάρκεια ή ότι είναι ανοσοκατεσταλμένοι. Η ανοσοκαταστολή μπορεί να είναι πρωτοπαθής (π.χ. κληρονομικότητα) ή, συχνότερα, δευτεροπαθής (από την επίδραση κάποιας νόσου ή θεραπείας). Ανοσοκατεσταλμένοι είναι ασθενείς που πάσχουν από κάποιες λευχαιμίες και λεμφώματα, ασθενείς που υφίστανται χημειοθεραπεία επειδή πάσχουν από κάποιον καρκίνο (πολλά χημειοθεραπευτικά φάρμακα είναι ανοσοκατασταλτικά), ασθενείς υπό μεταμόσχευση οργάνων (στους οποίους χορηγούνται ανοσοκατασταλτικά φάρμακα για την αποφυγή της οξείας απόρριψης μοσχεύματος) και ασθενείς που πάσχουν από AIDS. Επιβαρυντικοί παράγοντες είναι επίσης η σπληνεκτομή (εκτομή του σπλήνα) και η κακή θρέψη. Στην ασθένεια του AIDS ο ιός HIV μπαίνοντας στο αίμα προσβάλλει τα λεμφοκύτταρα, και τα χρησιμοποιεί σαν "εργοστάσιο" παραγωγής νέων ιών, εξουθενώνοντας το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου. Η άμυνα του οργανισμού καταρρέει, με αποτέλεσμα μικρόβια που σε φυσιολογικά άτομα δεν προκαλούν νόσο, σε ασθενείς με AIDS να προκαλούν σοβαρές έως και θανατηφόρες ασθένειες. Διάφορα παθογόνα μικρόβια έχουν ενοχοποιηθεί για τις διάφορες μορφές πνευμονίας που εμφανίζονται σε αυτούς τους ασθενείς. Συχνότερα συμπτώματα είναι ο βήχας, η δύσπνοια και ο πυρετός. Η θεραπευτική αντιμετώπιση με αντιβιοτικά απαιτείται να ξεκινήσει άμεσα.
lifemag.gr
