Διαβάστε το άρθρο
«Ο ήχος από τους χιλιάδες μεταξοσκώληκες που αυτή την περίοδο τρώνε συνεχώς τα φύλλα της μουριάς, το πατιρντί, είναι για μας ο ήχος της δημιουργίας». Η κ. Μαρία Βέκιου είναι μία από τις δεκαέξι γυναίκες, μέλη του Σηροτροφικού Συνεταιρισμού Κύμης, που συνεχίζει την παράδοση των δεκαετιών στην περιοχή: οι γυναίκες του συνεταιρισμού κεντούν πάνω σε μαύρο βελούδο κουκούλια μεταξοσκώληκα, τον οποίο εκτρέφουν. «Από αυτό το σκουλήκι θα πάρουμε το μετάξι, το κουκούλι του, το οποίο στη συνέχεια το χρησιμοποιούμε για να “ζωγραφίσουμε” πάνω σε ένα κομμάτι βελούδου τα γνωστά κάδρα της Κύμης. Αυτή την περίοδο ο μεταξοσκώληκας πέρασε στον τέταρτο ύπνο και βρίσκεται στην πέμπτη και τελευταία του ζωή» εξηγεί.
«Τον μεταξοσκώληκα τον παίρνουμε σποράκι από το υπουργείο Γεωργίας σε κουτάκια. Κάθε ένα ζυγίζει 25 γραμμάρια μεταξόσπορου και περιέχει 40.000 μεταξοσκώληκες. Για να τραφούν όπως πρέπει και να δώσουν το μετάξι, πρέπει να φάνε 500 κιλά φύλλα μουριάς. Επομένως για τα 30 κουτιά που παίρνουμε κάθε χρόνο θέλουμε περίπου δεκαπέντε τόνους φύλλα μουριάς. Καλλιεργούμε τον μεταξοσκώληκα από το 1985, αφού ο Συνεταιρισμός είναι από τους πρώτους που έγινε στη χώρα μας μαζί με εκείνους της Αράχοβας και της Μυτιλήνης».
Εξασφαλισμένη τροφή
Η τροφή του μεταξοσκώληκα είναι εξασφαλισμένη από το αγρόκτημα με τις 350 μουριές, εκεί όπου βρίσκεται και το σηροτροφείο του συνεταιρισμού. «Όταν ξεκινήσαμε, δεν εισπράτταμε ούτε δραχμή επί δύο χρόνια, ώσπου να βγουν τα έξοδα. Ούτε και τώρα ζούμε αποκλειστικά από τα κάδρα που φτιάχνουμε, για μας όμως έχει σημασία και η διατήρηση της παράδοσης με την οποία μεγαλώσαμε», λέει η κ. Βέκιου. Όπως εξηγούν οι γυναίκες του συνεταιρισμού το... πατιρντί ζει στην Κύμη: είναι ο θόρυβος που κάνουν οι μεταξοσκώληκες καθώς τρώνε τα φύλλα της μουριάς. Η λέξη πατιρντί είναι τουρκική και σημαίνει θόρυβος, σαματάς. «Κομμάτι της ζωής μας»
Όπως λένε οι γυναίκες που ασχολούνται με τον μεταξοσκώληκα στην Κύμη, δεν αξίζει ο κόπος να το δει κάποιος ως εισόδημα. Ίσως γι΄ αυτό δεν ασχολούνται και περισσότερες γυναίκες. «Εγώ έφυγα απο την Κύμη όταν ήμουν 16 χρονών, επέστρεψα και από το 2002 είμαι μέλος του συνεταιρισμού. Μέσα απ΄ όλη αυτή τη διαδικασία νιώθω πως προσφέρω, ότι δημιουργώ» αναφέρειι η 47χρονη Αλίκη Νικολαΐδη. «Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά το... συμπαθώ αυτό το ζώο. Ακόμη και τις ώρες που δεν έχω βάρδια, πηγαίνω στο σηροτροφείο για να δω εάν τρώει, αν η ζέστη έχει προκαλέσει κάποιο πρόβλημα. Για 40 ημέρες είναι κομ μάτι της ζωής μας, γιατί αν το αμελήσεις μπορεί να φτάσει στο τελικό στάδιο και να το χάσεις, με αποτέλεσμα κάθε σου προσπάθεια να καταλήξει στο μηδέν».
«Ιστορία τα κάδρα μας»
Τα κάδρα που φτιάχνουν οι γυναίκες του συνεταιρισμού όπως επισημαίνει η κ. Αρετή Μπάτσα, πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, είναι συνυφασμένα με την ιστορία της Κύμης. «Δεν νοείται γάμος ή αρραβώνας να μην έχει δώρο ένα έργο κεντημένο με κουκούλια. Τα κάδρα μας τα αγοράζουν άνθρωποι απ΄ όλο τον κόσμο που έρχονται στην Κύμη. Μ΄ αυτόν τον τρόπο η ιδιαίτερη πατρίδα μου, κεντημένη, ταξιδεύει στα πέρατα του κόσμου, κλεισμένη σε ένα κάδρο, έχοντας σχέδιο ένα μπουκέτο λουλούδια, μια πεταλούδα, ένα ζευγάρι πουλιά, μια γυναίκα ντυμένη με την παραδοσιακή στολή».
Κάθε χρόνο οι δεκαέξι γυναίκες του Συνεταιρισμού φτιάχνουν περίπου 3.000 κάδρα με κουκούλια, τα οποία πωλούν από τα δύο πωλητήριά τους στην Κύμη. Οι τιμές αρχίζουν από 7 ευρώ και φθάνουν τα 70.
madata.gr
