Το 1968 η Magda Gerber ειδική παιδαγωγός για βρέφη και πολύ μικρά παιδιά δημιούργησε ένα πιλοτικό πρόγραμμα στο Dubnoff School στην Καλιφόρνια. Ηταν η αρχή ενός επαναστατικού συστήματος προσέγγισης και φροντίδας βρεφών, το λεγόμενο RIE (Resources for Infant Educarers/Προτάσεις για όσους φροντίζουν βρέφη) που εξελίχθηκε σε ένα είδος «ελεύθερου σχολείου» για τις μικρές ηλικίες. Η Μάγδα Γκέρμπερ διηύθυνε για πολλά χρόνια το Κέντρο RIE όπου γονείς και μωρά «δούλευαν» μαζί της, ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, έδωσε σεμινάρια και έγραψε πολλά βιβλία που μέχρι και σήμερα πρωτοστατούν στη «βρεφική» εκπαίδευση.
«Η επιθυμία μου είναι να βοηθήσω τους γονείς και όσους δουλεύουν με μωρά και μικρά παιδιά να τα καταλαβαίνουν καλύτερα. Θα ήθελα να τους ευαισθητοποιήσω έτσι ώστε να βρίσκονται στο ίδιο "μήκος κύματος". Σε αυτή την ηλικία αναπτύσσεται η εμπιστοσύνη, η αντοχή, η αισιοδοξία. Ο στόχος μου είναι να μάθω στους γονείς να φέρονται στα παιδιά τους με σεβασμό από την ώρα που θα γεννηθούν. Παρατηρώντας τα προσεκτικά θα μπορέσουν να κατανοήσουν τις ανάγκες τους, μοναδικές σε κάθε παιδί. Ενθαρρύνω τους γονείς να χαλαρώσουν και να απολαύσουν τι κάνει το μωρό τους ακόμα και όταν ξαπλώνει ήρεμο στο κρεβάτι του».
Αυτή η γεμάτη σεβασμό προσέγγιση διαφέρει από τις περισσότερες θεωρίες για την ανατροφή των παιδιών επειδή είναι βασισμένη στην απλή πρόταση του να παρατηρεί κανείς το παιδί του.
Σε μια εποχή όπου κυκλοφορούν πολλές απόψεις περί ανατροφής, το σύστημα RIE βασίζεται στη λογική ότι όλα τα παιχνίδια και αντικείμενα που κυκλοφορούν στην αγορά με σκοπό να βοηθήσουν το παιδί (να περπατήσει, να μιλήσει κ.λπ.) δεν έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές ανάγκες του. Στο best seller βιβλίο της Μάγδα Γκέρμπερ «Your self-confident baby. How to encourage your child's natural abilities from the very start» θα βρείτε πολλές εναλλακτικές ιδέες, όσοι έχετε μωρά ή παιδιά έως 4 ετών. Για όλα όσα μπορεί να σας απασχολήσουν, όπως για παράδειγμα η ηλικία των νευρικών κρίσεων (temper tantrums).
Ακούστε την πρόταση της Γκέρμπερ. «Η νευρική κρίση είναι μια διέξοδος όταν τα αισθήματα του παιδιού έχουν φτάσει στα άκρα για κάποιο λόγο. Κλαίει, χτυπιέται και συνήθως καταλήγει στο πάτωμα. Η κρίση αυτή απλά εκφράζει τις αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα και στο μυαλό ενός μικρού παιδιού και είναι μέρος μιας φυσιολογικής συμπεριφοράς στη συγκεκριμένη ηλικία. Μεγαλώνει, μαθαίνει, αγωνίζεται να προσαρμοστεί σε έναν προκλητικό κόσμο που του προκαλεί σύγχυση. Μου θυμίζει τον μύθο του Ανταίου, γιου της Μητέρας Γης. Ηταν πολύ δυνατός, όχι όμως ανίκητος. Οταν ήρθε αντιμέτωπος με έναν πολεμιστή που τον έριξε κάτω, ο Ανταίος άντλησε δύναμη από τη μητέρα του τη Γη και ξανασηκώθηκε. Οταν βλέπω παιδιά σε αυτή την κατάσταση λέω: "Αυτή είναι η ιστορία του Ανταίου». Εσείς δεν αισθανθήκατε ποτέ ότι θα θέλατε να πέσετε στο πάτωμα και να χτυπηθείτε; Ισως ο κόσμος μας να ήταν καλύτερος εάν όλοι το κάναμε αυτό...».
