Μια σκηνή, ένας υπνόσακος, ο απαραίτητος εξοπλισμός και διάθεση για περιπέτεια και ανεμελιά είναι τα μόνα τους εφόδια. Χιλιάδες Έλληνες περνούν ξεχωριστές και «πράσινες» διακοπές σε οργανωμένα ή ελεύθερα κάμπινγκ, απολαμβάνοντας με αυτό τον τρόπο τις ομορφιές που προσφέρουν απλόχερα οι παραλίες και τα βουνά της χώρας
Μυημένος στα μυστικά του ελεύθερου κάμπινγκ από 16 ετών, ο 27χρονος μηχανογράφος Μάνος Ηλιάδης έχει στήσει τη σκηνή του σε δεκάδες μέρη της Ελλάδας. Έχει απολαύσει την ανατολή και τη δύση του ηλίου από παραλίες της Ρόδου, της Αλοννήσου, της Αμοργού, της Νάξου και της Εύβοιας. Έχει ξαπλώσει στο χώμα, κοιτώντας τα άστρα από τον Ταΰγετο, τον Όλυμπο, τη Δίρφυ, τον Πλαταμώνα. Και όπως λέει στα «ΝΕΑ», «ο κατάλογος με τα μέρη που έχω επισκεφθεί όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει τέλος». Ο κ. Ηλιάδης κόλλησε το «μικρόβιο» του ελεύθερου κάμπινγκ- απαγορεύεται διά νόμου και ουκ ολίγες φορές κατασκηνωτές έχουν διανυκτερεύει σε αστυνομικά τμήματα- από τότε που ήταν πρόσκοπος. «Αυτό που σου προσφέρει η ελεύθερη κατασκήνωση είναι το διαφορετικό συναίσθημα. Η αίσθηση της ελευθερίας. Σου αρέσει ένα μέρος, στήνεις τη σκηνή σου εκεί. Θέλεις να δεις την ανατολή του ηλίου κάπου αλλού, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μεταφερθείς και να περιμένεις. Κοιμάσαι όπου θέλεις, ξυπνάς όπου θέλεις».«Ένα με τη φύση»
Η άμεση επαφή με τη φύση και όχι το οικονομικό είναι ο κύριος λόγος που ο κ. Ηλιάδης για τις καλοκαιρινές του διακοπές επιλέγει την ελεύθερη κατασκήνωση. «Γίνεσαι ένα με τη γη που είναι ζωντανός οργανισμός. Μόνο να την αφουγκραστείς, σου δίνει ενέργεια, ηρεμία και σε βοηθάει να γεμίσεις τις μπαταρίες σου» λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Ηλιάδης ο οποίος, παρ΄ όλο που έχει βρει τον τύπο των διακοπών που του ταιριάζουν, δεν αποκλείει και την πολυτέλεια των ξενοδοχείων. «Πριν από λίγες εβδομάδες έκανα ελεύθερο κάμπινγκ στην Εύβοια και road trip μέσα σε χωματόδρομους. Από εκεί έφυγα για τη Φολέγανδρο όπου έμεινα σε ξενοδοχείο», σημειώνει. Η ημέρα ενός κατασκηνωτή κυλάει ήρεμα και πάρα πολύ αργά. «Ξυπνάς το πρωί ανάλογα με το πού έχεις στήσει τη σκηνή σου, δηλαδή άμα σε χτυπάει ή όχι ο ήλιος. Εγώ συνήθως ξυπνάω κατά τις 08.30. Φτιάχνεις το πρωινό σου ή το αγοράζεις από κάποιο μαγαζί και αρχίζει η χαλάρωση. Βουτάς στη θάλασσα ή ξαπλώνεις και βλέπεις όλες τις φάσεις του ήλιου. Διαβάζεις και απολαμβάνεις την κοινωνικότητα ανάμεσα στους κατασκηνωτές» εξηγεί ο κ. Ηλιάδης που κάνει λόγο για μια ιδιότυπη αλληλεγγύη μεταξύ των κατασκηνωτών «αφού ποτέ δεν έχω ακούσει για κλοπή σε ελεύθερο κάμπινγκ, αντίθετα με ξενοδοχεία. Στη φύση δεν υπάρχουν ταξικοί διαχωρισμοί».
Αυτά που χρειάζεται ένας καλός κατασκηνωτής, σύμφωνα με τον κ. Ηλιάδη, είναι θάρρος και χαμόγελο. «Θάρρος για να πάρεις την απόφαση να απολαύσεις τις διακοπές στη φύση χωρίς γκρίνια και χαμόγελο για να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες από την εύθυμη πλευρά τους». Μπορεί η φύση να είναι φιλόξενη για τους κατασκηνωτές, έχει όμως και τη δύσκολη πλευρά της, όπως η μη ύπαρξη τουαλέτας και ντους, καθώς και τα δεκάδες έντομα που μπορεί να κατασκηνώσουν και αυτά με τη σειρά τους έξω ή μέσα στις σκηνές. «Δεν νομίζω ότι αποτελεί πρόβλημα να μείνει κάποιος για λίγες μέρες με το αλάτι από τη θάλασσα. Απαραίτητο βέβαια είναι και ένα μικρό φαρμακείο με τα βασικά για παν ενδεχόμενο.
Όσον αφορά το μαγείρεμα, μπορείς να ψήσεις, όταν αυτό είναι ασφαλές, ή να ψωνίσεις από κάποιο κατάστημα, εφόσον υπάρχει σε κοντινή απόσταση. Αλλιώς κονσέρβα και φρούτα», λέει ο κ. Ηλιάδης.
Απαγορεύεται
Παρ΄ όλο που το ελεύθερο κάμπινγκ απαγορεύεται διά νόμου και η Αστυνομία έχει το δικαίωμα να συλλάβει τους κατασκηνωτές, ο κ. Ηλιάδης σημειώνει πως «από τη στιγμή που κάποιος είναι ευσυνείδητος και συνειδητοποιημένος μόνο καλό μπορεί να κάνει στη φύση καθώς διαφημίζει έναν πράσινο τρόπο ζωής, με την ελάχιστη κατανάλωση ενέργειας».
«Έχουν στενέψει τα πράγματα με την Αστυνομία»
«ΞΕΚΙΝΗΣΑ να κάνω οργανωμένο και ελεύθερο κάμπινγκ από έξι ετών με την οικογένειά μου. Από τότε, σχεδόν κάθε χρόνο, θα στήσω τη σκηνή μου σε κάποιο μέρος της Ελλάδας», λέει στα «ΝΕΑ» ο 31χρονος ιδιωτικός υπάλληλος κ. Τάσος Κουιμάς, που ανάμεσα στα μέρη που έχει επισκεφτεί- Μήλος, Λήμνος, Σαμοθράκη, Ροβιές Ευβοίας- είναι και τα παράλια της Τουρκίας. Ο κ. Κουιμάς δείχνει την προτίμησή του στο ελεύθερο κάμπινγκ, σημειώνοντας όμως «πως τα πράγματα έχουν αρχίσει και στενεύουν τα τελευταία χρόνια, καθώς όλο και πιο συχνά σε κυνηγάει η Αστυνομία».
Συμπληρώνει πως το κάμπινγκ προτιμάται περισσότερο από τους νέους και από την εμπειρία του διαπιστώνει πως όσο μεγαλώνει κάποιος τόσο κατευθύνεται προς τον οργανωμένο τουρισμό. Αυτό που άγγιζε πάντα τον κ. Κουϊμά σε αυτό τον τύπο διακοπών είναι ο λιτός τρόπος ζωής, «αφού δεν είσαι κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους με τις ανέσεις που προσφέρει η τεχνολογία. Το κάμπινγκ για μένα είναι συνδεδεμένο με τέσσερις έννοιες.
Μηχανή, καλή παρέα, έλλειψη χρημάτων, νεαρό ηλικίας. Άμα υπάρχουν αυτά, τότε περνάς υπέροχα».
Βέβαια, όλα αυτά τα χρόνια που κάνει κάμπινγκ δεν έχουν λείψει και τα απρόοπτα. «Στη Σαμοθράκη το 2003 βρήκαμε μια δεντρογαλιά μέσα στη σκηνή. Μπορεί να μην ήταν επικίνδυνη, αλλά δεν παύει να είναι φίδι και να προκαλεί φόβο», λέει, τονίζοντας πως σε αυτές τις περιπτώσεις λίγο θειάφι γύρω από τη σκηνή μπορεί να αποβεί σωτήριο. Η απαγόρευση
Όσον αφορά την απαγόρευση που ισχύει στη χώρα μας για το ελεύθερο κάμπινγκ τη θεωρεί επιεικώς απαράδεκτη, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «με αυτό τον νόμο οι κυβερνήσεις δεν προστατεύουν τη φύση, αλλά τα συμφέροντα των επιχειρηματιών. Αλλά πρέπει να γνωρίζουν πως όσο ο κόσμος δεν έχει χρήματα, η ελεύθερη κατασκήνωση θα γίνεται όλο και πιο διαδεδομένη». Από την πλευρά των ιδιοκτητών κάμπινγκ- 322 λειτουργούν σε όλη τη χώρα-, ο πρόεδρος της Ένωσης κ. Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος σημειώνει πως το ελεύθερο κάμπινγκ είναι παράνομο «καθώς είναι σαν να έχεις όριο ταχύτητας τα 70 χλμ. και να τρέχεις με 200» και κάνει λόγο για έλλειψη ενδιαφέροντος από την Πολιτεία ώστε να προστατέψει τους ιδιοκτήτες κάμπινγκ.
