Γράφει ο Θάνος Ασκητής
57. Τι είναι η ανεσταλμένη εκσπερμάτιση;
Ανεσταλμένη εκσπερμάτιση για έναν άνδρα είναι η πλήρης αναστολή εμφάνισης σπέρματος κατά τη σεξουαλική επαφή με τη σύντροφο. Ο άνδρας μπορεί να εμφανίζει διάφορες εικόνες αναστολής της εκσπερμάτισης.
H αναστολή αυτή μπορεί να συμβαίνει κατά τη διάρκεια της πλήρους σεξουαλικής πράξης, όπου:
* Ο άνδρας με πλήρη διείσδυση στον κόλπο της συντρόφου του αδυνατεί να φθάσει στην εκσπερμάτιση.
* Ο άνδρας δεν φθάνει καθόλου στην εκσπερμάτιση σε όλη τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής με τη σύντροφο του
(παιχνίδια και διείσδυση).
* Ο άνδρας δεν μπορεί να φθάσει στην εκσπερμάτιση ούτε και μόνος του με αυνανιστική προσπάθεια.
Συνήθης εικόνα είναι η αδυναμία του να ολοκληρώσει κατά τη διάρκεια της κολπικής διείσδυσης, ενώ μπορεί να εκσπερματίσει είτε με το χέρι του (το σύνηθες) είτε με το χέρι της συντρόφου του στη φάση των σεξουαλικών παιχνιδιών, είτε ακόμη και στη φάση του στοματικού σεξ από τη σύντροφό του.
Ουσιαστικά ο άνδρας που κυριαρχείται από τη διαταραχή αυτή έχει την ικανότητα να «απολαμβάνει» αυνανιστικούς οργασμούς, ενώ δεν μπορεί να βιώσει οργασμική κορύφωση μέσα από τη σεξουαλική επαφή με τη σύντροφό του.
Τι φταίει.
Τα βασικά αίτια της ανεσταλμένης εκσπερμάτισης είναι περισσότερο ψυχογενή. Συνδέονται δηλαδή άμεσα με την ψυχολογική κατάσταση του άνδρα μέσα από τη σχέση του αλλά και με το πώς ψυχοσεξουαλικά ωρίμασε και βίωσε τις πρώτες σεξουαλικές του εμπειρίες.
Τα τελευταία χρόνια η διαταραχή αυτή αυξάνεται αξιοπερίεργα στον ανδρικό πληθυσμό (κυρίως της ηλικίας των 20-30 χρόνων, που είναι και η πρώτη «γεμάτη» σεξουαλική δεκαετία του άνδρα). Το άγχος και η αμφισβήτηση για τον σεξουαλικό του ρόλο, καθώς και η παράταση συχνών και επαναλαμβανόμενων αυνανιστικών οργασμών κλέβουν την παράσταση της σεξουαλικής έκφρασης από τον οργασμικό κύκλο της σεξουαλικής πράξης. Ο άνδρας ουσιαστικά αυτοπαγιδεύεται όταν βλέπει ότι δεν μπορεί να τελειώσει,
προκαλώντας εκνευρισμό και στη σύντροφό του, η οποία εισπράττει την όλη κατάσταση αρνητικά ως προς τη θηλυκότητά της, αισθανόμενη ότι είναι ανίκανη να οδηγήσει σε σεξουαλική ολοκλήρωση τον σύντροφό της.
Αντίστοιχα ο άνδρας με το πρόβλημα προσπαθεί μάταια και ιδεοληπτικά να φέρει εδώ και τώρα την εκσπερμάτιση για να τη «δείξει» στη σύντροφό του, οδηγούμενος σε μηχανικό καταναγκαστικό τρόπο διατήρησης της στύσης, με αρκετή αμηχανία και ψυχική ένταση. H επίμονη αυτή προσπάθεια αλλά και η έκλυση άγχους λόγω της μη επίτευξης του σκοπού επιφέρει κόπωση, με σοβαρή πιθανότητα ο άνδρας να εμφανίσει στυτικό κάματο (απώλεια της στύσης).
H διαταραχή, πέραν των ψυχολογικών αιτίων, μπορεί να οφείλεται και σε οργανικά αίτια. Κύριες αιτίες είναι η χρήση αντικαταθλιπτικών, αγχολυτικών και κατασταλτικών του ΚΝΣ, νευροληπτικών και αντιυπερτασικών φαρμάκων.
Επίσης ενοχοποιούνται: ο σακχαρώδης διαβήτης, οι βλάβες του νωτιαίου μυελού και οι παθήσεις των οσφυϊκών γαγγλίων. Ενώ, π.χ., ο άνδρας ψυχικά μπορεί να βιώνει την οργασμική ηδονή, δεν έχει «τεχνικά» την ικανότητα της τελικής εκφόρτισης του σπέρματος από το στόμιο της ουρήθρας.
58. Τι είναι η παλίνδρομη εκσπερμάτιση;
Κατά τη διάρκεια της εκσπερμάτισης, μέσω ενός αντανακλαστικού μηχανισμού συσπάται ο αυχένας της ουροδόχου κύστεως, με συνέπεια το σπέρμα να προωθείται προς το έξω στόμιο της ουρήθρας και όχι προς την ουροδόχο κύστη.
Αν έχουν γίνει επεμβάσεις στον προστάτη αδένα ή αν έχει χορηγηθεί φαρμακευτική αγωγή για την αντιμετώπιση δυσλειτουργιών του αδένα αυτού, πιθανόν ο μηχανισμός να διαταραχθεί, με αποτέλεσμα το σπέρμα, αντί να κατευθύνεται στο έξω στόμιο της ουρήθρας, να καταλήγει στο εσωτερικό της ουροδόχου κύστεως.
H παλίνδρομη εκσπερμάτιση φαίνεται να έχει και οργανικά και ψυχολογικά αίτια. H παλινδρόμηση του σπέρματος στην ουροδόχο κύστη καταγράφεται στα άτομα με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και φόβο ενδοκολπικής εκσπερμάτισης. Αυτό σημαίνει ότι ψυχογενώς η φυσιολογική πορεία της εκσπερμάτισης αναστέλλεται, με αποτέλεσμα ο άνδρας να εκσπερματίζει προς τα πίσω, «ανάδρομα», ενώ ψυχικά φαίνεται να βιώνει το αίσθημα της οργασμικής ηδονής (αρνείται να δεχθεί ιδεοληπτικά τη φυσιολογική έξοδο του σπέρματος). Οργανικές επιπλοκές λόγω της παλίνδρομης εκσπερμάτισης δεν αναφέρονται, αν εξαιρέσει κανείς το πρόβλημα της γονιμοποίησης.
59. H ποιότητα της στύσης επηρεάζει την εκσπερμάτιση και την ποσότητα του σπέρματος;
H στυτική ποιότητα επιδρά θετικά στην καλύτερη σεξουαλική επαφή, άρα και την αύξηση της ηδονής και της σωματικής διέγερσης, με αποτέλεσμα η εκσπερμάτιση να είναι πιο ολοκληρωμένη ψυχικά και σωματικά.
H ποσότητα δεν έχει άμεση επιρροή με τη διαδικασία αυτή. H ποσότητα της εκσπερμάτισης συσχετίζεται με τη συχνότητα των σεξουαλικών επαφών και των εκσπερματίσεων, καθώς βέβαια και με τον χρόνο της σεξουαλικής επαφής, που εκφράζεται με τον εμπλουτισμό των ερωτικών παιχνιδιών, του καλύτερου αισθησιακού εστιασμού και την ψυχική- σωματική απελευθέρωση των δύο συντρόφων.
60. Ποια φάρμακα βοηθούν στην αντιμετώπιση της πρόωρης εκσπερμάτισης;
Ριζική «θεραπεία» δεν υπάρχει. Κάποια φάρμακα όμως μπορούν να λειτουργήσουν ευεργετικά, παρατείνοντας τον χρόνο της σεξουαλικής πράξης. Χωρίς να υπάρχουν ειδικά φαρμακευτικά σκευάσματα που να απευθύνονται στη διαταραχή της πρόωρης εκσπερμάτισης, αυτά που σίγουρα κάνουν καλό είναι τα αντικαταθλιπτικά, παλαιού και νέου
τύπου (ντοπαμινικά και σεροτονεργικά), καθώς και η θεοριδαζίδη. Οι δόσεις εξατομικεύονται, αφού ληφθούν υπόψη οι ιδιαίτερες παράμετροι κάθε περίπτωσης. Οι απόψεις ως προς τον τρόπο χρήσης και χορήγησής τους διίστανται.
H χρήση τοπικών αναισθητικών αλοιφών και αντίστοιχων spray που κατά κόρον και αυτοβούλως ο «πρόωρος» άνδρας χρησιμοποιεί μαζί με προφυλακτικά εμποτισμένα με αναισθητικές ουσίες με σκοπό την επιβράδυνση, δεν είναι η καλύτερη λύση, αφού οι κίνδυνοι να εμφανιστεί στυτική απώλεια λόγω της αναισθησίας είναι μεγάλη. Εκτός αυτού, η χρήση τους ενέχει τον κίνδυνο να εμφανιστούν αλλεργικού τύπου αντιδράσεις στο πέος.
61. Ποιες οργανικές παθήσεις προκαλούν πρόωρη εκσπερμάτιση;
H πρόωρη εκσπερμάτιση είναι καθαρά ψυχογενής διαταραχή. H κατάσταση όμως μπορεί να επιβαρυνθεί είτε εξαιτίας ανατομικών παραλλαγών (βραχύς χαλινός) είτε λόγω χρονίων φλεγμονωδών παθήσεων του προστάτη (προστατίτιδα).
62. Υπάρχει θεραπεία για την πρόωρη εκσπερμάτιση πέραν της χρήσης «ανασταλτικών» φαρμακευτικών ουσιών;
Οι θεραπείες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της πρόωρης εκσπερμάτισης, πέραν της φαρμακευτικής παρέμβασης που αναστέλλει προσωρινά τη διαταραχή, είναι η συμβουλευτική, ψυχοθεραπευτική ενίσχυση του ζευγαριού. Οι δύο σύντροφοι καλούνται να ακολουθήσουν ένα πρόγραμμα σεξουαλικών ασκήσεων και παιχνιδιών (squeeze technique), με στόχο τον εγκεφαλικό έλεγχο επάνω στο πρόβλημα.
Ο άνδρας δηλαδή «εκπαιδεύεται» να κρατάει την εκσπερμάτισή του όσο χρόνο επιθυμεί ο ίδιος και η σύντροφός του. Υπάρχουν και ατομικές ψυχοθεραπευτικές υποστηρικτικού τύπου προσεγγίσεις, που απαιτούν όμως μεγαλύτερη χρονική διάρκεια θεραπείας, με βαθύτερη ψυχοσυναισθηματική προσέγγιση. H σύγχρονη θεραπευτική λογική αντιμετωπίζει το πρόβλημα με μεικτή προσέγγιση: συνδυασμό δηλαδή αγωγής φαρμακευτικού και ψυχοθεραπευτικού χαρακτήρα.
63. Υπάρχει ανήδονος οργασμός στον άνδρα;
Ως ψυχικό και βιολογικό δεδομένο, ο οργασμός στον άνδρα προκαλεί την ψυχοσυναισθηματική ικανοποίησή του και τη σωματική του χαλάρωση. Πολλές φορές όμως φαίνεται να διαταράσσεται τόσο το ψυχικό κομμάτι (ανηδονία) όσο και το βιολογικό (διαταραχή της εκσπερμάτισης).
H συσχέτιση ή ο συνδυασμός αυτών των δύο περιπλέκει τα πράγματα, προκαλώντας ψυχοσωματική απορρύθμιση των αντίστοιχων λειτουργιών. Ο ανήδονος οργασμός
εμφανίζεται όταν υπάρχει έλλειψη ψυχικής συμμετοχής ή στην κατάθλιψη και σε ψυχολογικές διαταραχές που συνδέονται με αυστηρές οικογενειακές ανατροφές, σε φοβικές διαταραχές, στην ψύχωση ή στη σχιζοφρένεια.
Κυρίως όμως σχετίζεται με τις αγχώδεις διαταραχές και ιδιαίτερα τις ιδεοψυχαναγκαστικές νευρώσεις, όταν ιδεοληπτικά το άτομο καθηλώνεται στο κυνήγι της ηδονής. Ο αυνανισμός ενοχοποιείται όταν αποτελεί κατάσταση εθιστική, εξαρτητική ή κατάσταση φυγής του άνδρα, που δεν βιώνει την ψυχική ηδονή του μέσα από τη συγκεκριμένη σεξουαλική επαφή.
