Ατομα που φέρουν μια συγκεκριμένη γονιδιακή παραλλαγή φαίνεται ότι προσαρμόζονται καλύτερα σε νέες καταστάσεις και έχουν την ικανότητα να λαμβάνουν γρήγορα σωστές αποφάσεις, σύμφωνα με μια νέα γερμανική μελέτη.
Τα άτομα με τον συγκεκριμένο γονότυπο εμφανίζουν μεγαλύτερη δραστηριότητα στον προμετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου, η οποία, σύμφωνα με τους ειδικούς, συνδέεται με τον μεταβολισμό του νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη. «Η ντοπαμίνη σχετίζεται με την επιβράβευση και έτσι πιθανώς ορισμένα άτομα λαμβάνουν ταχύτερα αποφάσεις επειδή διαθέτουν περισσότερη ντοπαμίνη στον προμετωπίο φλοιό τους» ανέφερε σχολιάζοντας τα αποτελέσματα των γερμανών συναδέλφων του ο Πολ Σάνμπεργκ, καθηγητής της Νευροχειρουργικής και διευθυντής του Κέντρου για τη Γήρανση και την Αποκατάσταση του Εγκεφάλου του Πανεπιστημίου της Νότιας Φλόριδας στην Τάμπα.Στο πλαίσιο της μελέτης ειδικοί του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη στο Βερολίνο ζήτησαν από 26 υγιείς νεαρούς άνδρες και γυναίκες να παίξουν ένα παιχνίδι, στο πλαίσιο του οποίου προσπαθούσαν να συγκεντρώσουν πόντους επιλέγοντας μία από τέσσερις διαφορετικές επιλογές που τους δίνονταν. Οπως προέκυψε, οι εθελοντές που έφεραν μια συγκεκριμένη εκδοχή του γονιδίου CΟΜΤ γνωστή ως Val/Val κέρδιζαν περισσότερους πόντους σε σύγκριση με άλλους που έφεραν την εκδοχή Μet/Μet του γονιδίου, λαμβάνοντας ταχύτερα τις σωστότερες αποφάσεις. Το γονίδιο CΟΜΤ κωδικοποιεί την παραγωγή ενός ενζύμου που διασπά την ντοπαμίνη και άλλους νευροδιαβιβαστές. Σήμερα κυκλοφορούν φάρμακα γνωστά ως αναστολείς CΟΜΤ τα οποία χορηγούνται για τη νόσο Πάρκινσον και άλλες που συνδέονται με διαταραχές της ντοπαμίνης.
Τα νέα ευρήματα που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Ρroceedings of the Νational Αcademy of Sciences» και δημιουργούν ελπίδες για την αντιμετώπιση ασθενειών που αφορούν προβλήματα στην παραγωγή ντοπαμίνης. «Η ντοπαμίνη εμπλέκεται στην εμφάνιση ασθενειών όπως η νόσος του Πάρκινσον και η σχιζοφρένεια και για αυτόν τον λόγο χορηγούνται στους ασθενείς θεραπείες που συνδέονται με το σύστημα ντοπαμίνης. Το νέο εύρημα μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τα αίτια της γνωστικής φθίσης που συνδέεται με την Πάρκινσον και με άλλες νόσους και ίσως να αυξήσουμε τη γνωστική ικανότητα ατόμων με τέτοιου είδους προβλήματα» σημείωσε ο καθηγητής Σάνμπεργκ.[Πηγή: apolitisto steki]
