Η περιβαλλοντική οργάνωση Greenpeace, παρουσίασε στη Συνάντηση της Σύμβασης της Βαρκελώνης, που λαμβάνει χώρα στο Μαρόκο, το όραμά της για την αποτελεσματική προστασία της Μεσογείου.
Τα κράτη μέλη της Σύμβασης, πρέπει να εξασφαλίσουν την ενδυνάμωσή της, ώστε να δημιουργηθούν θαλάσσια καταφύγια, για την προστασία της θαλάσσιας ζωής στη Μεσόγειο.
Για πολλές δεκαετίες, η Μεσόγειος Θάλασσα βάλλεται από την ανεξέλεγκτη και καταστροφική αλιεία, τη ρύπανση, την υποβάθμιση των παράκτιων περιοχών και πλέον όλο και περισσότερο τις επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών.
Η Greenpeace πιστεύει ότι ο βαθμός της υπερεκμετάλλευσης και της υποβάθμισης του μεσογειακού θαλάσσιου περιβάλλοντος, επιβάλλει δραστικές αλλαγές στη Μεσογειακή διακυβέρνηση.
Η απουσία της προστασίας ευαίσθητων θαλάσσιων οικοσυστημάτων (ειδικά στα διεθνή ύδατα) και η ανησυχητική κατάσταση σημαντικών ειδών όπως ο κόκκινος τόνος, αντανακλούν τη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα.
«Η Σύμβαση της Βαρκελώνης πρέπει να αποτελέσει το θεμέλιο ενός εκσυγχρονισμένου συστήματος διακυβέρνησης της Μεσογείου. Ένα τέτοιο σύστημα πρέπει να φέρει κοντά τους υπάρχοντες περιφερειακούς φορείς και διεθνείς συνθήκες, μέσα από μια ολοκληρωμένη προσέγγιση που θα βασίζεται στην αρχή της προφύλαξης», δήλωσε η Άντζελα Λάζου, υπεύθυνη της εκστρατείας για το θαλάσσιο περιβάλλον στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace.
«Η πρόταση της Greenpeace παρουσιάζει μια σειρά από βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα προς την επίτευξη της προστασίας και της αποκατάστασης των μεσογειακών οικοσυστημάτων», πρόσθεσε η ίδια.
Εκείνο που επείγει είναι η ολοκληρωμένη προστασία του κόκκινου τόνου.
Μόλις την περασμένη εβδομάδα οι ίδιοι οι επιστήμονες της ICCAT (Διεθνής Επιτροπή για τη Διατήρηση του Τόνου του Ατλαντικού) ανακοίνωσαν ότι τα αποθέματα του τόνου έχουν μειωθεί κατά 85% από την ανεξέλεγκτη αλιεία.
Ο κόκκινος τόνος θα έπρεπε να συμπεριληφθεί στο Παράρτημα ΙΙ της CITES (Διεθνής Σύμβαση για το Παγκόσμιο Εμπόριο Απειλούμενων Ειδών Πανίδας και Χλωρίδας) που αναφέρεται στα απειλούμενα είδη και να απαγορευτεί το εμπόριό του διεθνώς.
Η αποτυχία της ICCAT, αλλά και άλλων φορέων αλιευτικής διαχείρισης, να διατηρήσουν και να προστατεύσουν το θαλάσσιο περιβάλλον είναι πλέον προφανής.
Είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει μια πιο ολοκληρωμένη και αξιόπιστη περιβαλλοντική διακυβέρνηση, η οποία θα εγγυηθεί την προστασία των οικοσυστημάτων, θα καλύπτει όλους τους τομείς και θα στοχεύει στη δημιουργία ενός αποτελεσματικού δικτύου θαλάσσιων καταφυγίων μεγάλης έκτασης στα διεθνή ύδατα.
H Greenpeace έχει ήδη αναγνωρίσει σημαντικές περιοχές της Μεσογείου, οι οποίες πρέπει να προστατευτούν κατά προτεραιότητα, όπως το Κανάλι της Σικελίας και οι περιοχές αναπαραγωγής του τόνου στις Βαλεαρίδες Νήσους.
Η Greenpeace καλεί τα κράτη-μέλη της Σύμβασης της Βαρκελώνης:
•Να εξασφαλίσουν το συντονισμό των φορέων που σχετίζονται με την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος της Μεσογείου, μέσα από ένα ολοκληρωμένο σύστημα διακυβέρνησης.
•Να ζητήσουν από τους ομολόγους τους που θα παρευρεθούν στην Ετήσια Συνάντηση της ICCAT να παύσουν την αλιεία του τόνου και να προστατεύσουν τις περιοχές αναπαραγωγής του, ως το πρώτο βήμα μιας νέας και ολοκληρωμένης διακυβέρνησης στη Μεσόγειο.
Η Greenpeace, στα πλαίσια της εκστρατείας της για το θαλάσσιο περιβάλλον, προτείνει τη δημιουργία ενός δικτύου θαλάσσιων καταφυγίων που θα καλύπτει το 40% της επιφάνειας της θάλασσας και θα εξασφαλίζει την αποκατάσταση των αλιευτικών αποθεμάτων και την προστασία της θαλάσσιας ζωής από την καταστροφή των οικοσυστημάτων.
[Πηγή:Greenpeace]
