Γράφει ο Θάνος Ασκητής
50. Αντιμετωπίζει κινδύνους και επιπλοκές ο άνδρας που έχει τοποθετήσει πρόθεση;
Οι επιπλοκές που πιθανώς να υπάρξουν μετά την τοποθέτηση της ενδοπεϊκής πρόθεσης είναι δύο. H πρώτη από αυτές είναι η εμφάνιση λοίμωξης και είναι σπάνια (στατιστικά δεν ξεπερνά το 2%). H κατάλληλη προεγχειρητική προετοιμασία και η χειρουργική τεχνική μειώνουν σε σημαντικό βαθμό την πιθανότητα να εμφανισθεί λοίμωξη.
H δεύτερη επιπλοκή είναι η εμφάνιση μηχανικής βλάβης. Στις νεότερου τύπου προθέσεις όμως η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι τέτοια ώστε και αυτός ο κίνδυνος να ελαχιστοποιείται.
51. Μπορεί να προληφθεί η στυτική δυσλειτουργία ακολουθώντας συγκεκριμένο τρόπο ζωής;
Για να προλάβουμε την εμφάνιση στυτικής διαταραχής, θα πρέπει να ακολουθήσουμε μερικούς απλούς κανόνες:
* Να διακόψουμε το κάπνισμα.
* Να ελέγχουμε το σωματικό βάρος μας.
* Να μειώσουμε την κατανάλωση αλκοόλ.
* Να περιορίσουμε την κατανάλωση λιπών.
* Να υποβαλλόμαστε σε φυσική άσκηση. * Να μειώσουμε το στρες.
52. Τι είναι η νόσος του Peyronie;
H νόσος του Peyronie χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση ινώδους ιστού στον λευκό χιτώνα του πέους, με αποτέλεσμα την τοπική απώλεια ελαστικότητας και με συνέπεια την εμφάνιση δυσμορφίας (κάμψης) κατά τη στύση.
Τη νόσο αυτή την περιέγραψε πρώτη φορά τον 18ο αιώνα ο Françoise De La Peyronie, γιατρός στην Αυλή του Λουδοβίκου IE'.
Κύρια συμπτώματα της νόσου είναι η κάμψη του πέους (πιθανή αδυναμία κολπικής εισχώρησης), η ψηλάφηση της σκληρίας και η επώδυνη στύση. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να εμφανίζονται είτε όλα μαζί είτε σε συνδυασμό.
Τα αίτια της νόσου δεν είναι απολύτως εξακριβωμένα. Εχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες, με επικρατέστερη την άποψη που την αποδίδει σε τραυματισμό του λευκού χιτώνα, κάτι που οδηγεί στην ανάπτυξη ουλώδους ιστού (πλάκες).
Εκτός από την πεϊκή δυσμορφία που προκαλεί, η νόσος του Peyronie σχετίζεται και με την εμφάνιση στυτικής δυσλειτουργίας, προκαλώντας διαταραχή είτε του φλεβοαποφρακτικού μηχανισμού είτε επηρεάζοντας ακόμη και την αρτηριακή παροχή.
H εμφάνιση της νόσου δεν αφορά συγκεκριμένη ηλικία. Κρούσματα έχουν καταγραφεί σε όλες τις ηλικιακές περιόδους της σεξουαλικής ζωής του άνδρα.
53. Πώς αντιμετωπίζεται θεραπευτικά η νόσος του Peyronie;
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπεία που να δίνει βέβαιο αποτέλεσμα. Οι σύγχρονες θεραπείες χωρίζονται σε:
* Θεραπείες από το στόμα (χορήγηση κολχικίνης, potaba, βιταμίνης E κ.ά.).
* Τοπικές θεραπείες (ιοντοφόρεση, διήθηση της πλάκας με βελόνη).
* Χειρουργικές θεραπείες (ευθειασμός του πέους με διατομή της πλάκας και τοποθέτηση μοσχεύματος).
H χειρουργική θεραπεία πρέπει να γίνεται εφόσον ο γιατρός είναι σίγουρος ότι η νόσος έχει σταθεροποιηθεί, διότι αλλιώς υπάρχει σοβαρός κίνδυνος υποτροπής.
54. Πόσο σημαντική είναι η εκσπερμάτιση στη σεξουαλική ζωή του άνδρα;
H εκσπερμάτιση που αρχίζει την περίοδο της ήβης (βιολογική αφύπνιση της εφηβικής σεξουαλικότητας) συνδέεται άμεσα με τη βιολογική υγεία στα χρόνια ωρίμανσης του άνδρα και υπάρχει ως το γήρας, οπότε όμως περιορίζεται και γίνεται πιο αραιή όσο ο προστάτης γερνάει, μεγαλώνει και υπερτρέφεται. Ο μηχανισμός της εκσπερμάτισης έχει δύο παραμέτρους: την ψυχική-εγκεφαλική (ερεθισματική) και τη βιολογική-νευρογενή (εκφορτητική).
H τελευταία συνδέεται βιωματικά τόσο με τις πρώτες σεξουαλικές φαντασιώσεις του εφήβου που εμπλουτίζει τα όνειρα με τη νυκτερινή αντανακλαστικού τύπου εκσπερμάτιση («βρεγμένα» όνειρα) όσο και με τη συνειδητή αυνανιστική διέγερση που εκφορτίζεται με την έξοδο του σπέρματος, βιώνοντας το αγόρι την πρώτη σημαντική ηδονιστική «γλύκα» της
σεξουαλικής του αφύπνισης.
Πώς επηρεάζει ο αυνανισμός.
Ο αυνανισμός με επιθετικό τρόπο προκαλεί τη στόχευση και τη γρήγορη εμφάνιση της εκσπερμάτισης που ο άνδρας μέσα στο ταξίδι της εξιδανικευμένης σεξουαλικής φαντασίωσης του προτύπου του αισθάνεται να ολοκληρώνει με απόλυτη ηδονή, εκφράζοντας την ταύτιση με το «αντικείμενο του πόθου» του, με το σεξουαλικό πρότυπο που επιθυμεί, και κυρίαρχα ηδονίζεται ιδεατά και «ιδανικά» μαζί του.
H συχνή αυνανιστική συμπεριφορά προκαλεί έξη και επαναληπτική επιβεβαίωση αυτής της ηδονής, έτσι ώστε πολλές φορές ο αυνανισμός να διατηρείται μετά το πέρας της εφηβικής ηλικίας ως ουσιαστικό αισθητήριο ικανοποίησης ακόμη και στον άνδρα που έχει αναπτύξει τη σεξουαλική ζωή του και την ενεργό σεξουαλική δραστηριότητα με μία σύντροφο.
H αυτοϊκανοποίηση είναι η εύκολη λύση για τον άνδρα που βυθίζεται μέσα σε ηδονιστικές αναζητήσεις τις οποίες συνήθως δεν μπορεί να βιώσει, οπότε δεν μπορεί να αισθανθεί τη συγκεκριμένη ηδονή ούτε να μοιραστεί αυτές τις αισθήσεις με τη σύντροφό του.
H σεξουαλική ζωή του άνδρα από το πέρασμα της πρώτης φοράς ως τη σταθεροποίηση μιας σχέσης, οπότε η σεξουαλική επαφή επαναλαμβάνεται σταθερά με την ίδια σύντροφο, διέρχεται από πολλές στιγμιαίες, γρήγορες και ρηχές συναντήσεις. H στόχευση της εκσπερμάτισης γίνεται ο μοναδικός σκοπός αυτών των ευκαιριακών συναντήσεων
των οποίων η αισθητηριακή απόλαυση περιορίζεται στη γρήγορη εκφόρτιση του σπέρματος, που εκλαμβάνεται και ως επιβράβευση του αυξημένου ανδρισμού - π.χ. στο κρεβάτι μιας κοινής γυναίκας, όπου επιβραβεύεται ο πελάτης που τελειώνει γρήγορα προκειμένου να ξαπλώσει ο επόμενος. Ο πελάτης αυτός (συνήθως νεαρός άνδρας) φεύγει υπερήφανος και επιβεβαιωμένος ότι η μεγάλη ηδονή του έφερε το γρήγορο τελείωμα και τον επιβεβαίωσε ως άνδρα που λειτουργεί σωστά.
Ολη αυτή η μαγεία όμως της γρήγορης εκσπερμάτισης φαίνεται να χάνεται όταν ο άνδρας
αποκτήσει μονιμότερη και πιο σταθερή σχέση με τη γυναίκα σύντροφο που δεν βιάζεται να δει το γρήγορο τελείωμά του αλλά, αντίθετα, χρειάζεται παράταση του χρόνου της σεξουαλικής επαφής για να βιώσει και να απολαύσει και εκείνη τη δική της οργασμική κορύφωση.
Άρα λοιπόν η εκσπερμάτιση αποτελεί καθοριστική βιοσωματική λειτουργία της ανδρικής σεξουαλικής συμπεριφοράς που, πέραν της σεξουαλικής υγείας, δείχνει την ώριμη και πλήρη οργασμική κορύφωση του άνδρα, σηματοδοτώντας παράλληλα και τον παράγοντα της γονιμότητας, αφού η ποιότητα του σπέρματος ανοίγει την πόρτα στη δημιουργία ζωής (φυσικά με τη σύμφωνη γνώμη της γυναίκας που δέχεται μέσα της το σπέρμα ως χάρισμα συναισθηματικής ικανοποίησης και ψυχικής ηδονιστικής πληρότητας του συντρόφου της).
55. Τι είναι πρόωρη εκσπερμάτιση;
Οι διαταραχές εκσπερμάτισης στον άνδρα είναι ένα βασικό κεφάλαιο των σεξουαλικών δυσλειτουργιών που αφορούν άμεσα τη σεξουαλική εικόνα της γυναίκας - και συγκεκριμένα την επιβεβαίωση της γυναικείας θηλυκότητας.
H εκσπερμάτιση που φωτογραφίζει την ολοκλήρωση της ανδρικής σεξουαλικής αίσθησης σηματοδοτεί την κορύφωση του άνδρα που ευχαριστήθηκε και ικανοποιήθηκε από την ηδονή που του προσέφερε η σεξουαλική σύντροφός του.
Ο χρόνος της σεξουαλικής διαδρομής μεταξύ των δύο συντρόφων είναι απολύτως υποκειμενικός και εξαρτάται από τη σχέση που εκφράζουν οι δύο σύντροφοι με γνώμονα την ηδονή και τη διέγερση που προκαλεί και προσφέρει ο ένας προς τον άλλον.
Ο άνδρας δείχνει με την εμφάνιση της εκσπερμάτισης τόσο τη βιολογική όσο και την ψυχική
κορύφωση, την οποία προσφέρει στη σύντροφο είτε ενδοκολπικά είτε μέσα στο σεξουαλικό παιχνίδι (χωρίς ενδοκολπική κορύφωση απαραιτήτως).
H πρόωρη εκσπερμάτιση είναι η πιο συχνή διαταραχή των δυσλειτουργιών της εκσπερμάτισης (εμφανίζεται περίπου στο 1/3 των ανδρών). Πρόκειται για διαταραχή απέναντι στην οποία η γυναίκα φαίνεται να δυσφορεί πολύ περισσότερο από ό,τι στη διαταραχή της στύσης, την οποία ερμηνεύει ως «σε θέλω, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ».
Στην πρόωρη εκσπερμάτιση η γυναίκα αισθάνεται ότι ο άνδρας τη θέλει μόνο για να ικανοποιήσει τον εαυτό του.
Καθαρά ψυχολογική διαταραχή.
H πρόωρη εκσπερμάτιση είναι καθαρά ψυχολογική διαταραχή, εμφανιζόμενη συνήθως από την έναρξη της σεξουαλικής ζωής του άνδρα και δεν φαίνεται να έχει οργανικά αίτια. Πολλές φορές συνυπάρχει με διαταραχή της στυτικής λειτουργίας (είτε ψυχογενή είτε οργανική). Σε μεγάλο ποσοστό, η χρόνια διαταραχή της πρόωρης εκσπερμάτισης επιφέρει και στυτικό πρόβλημα, όπως επίσης και η χρόνια στυτική δυσλειτουργία μπορεί να επιφέρει πρόωρη εκσπερμάτιση. ηλαδή, πιο απλά, η μία διαταραχή φαίνεται να επιβαρύνεται μέσα από την άλλη και οι δύο μαζί σε μεγάλο ποσοστό συνυπάρχουν στις σεξουαλικές διαταραχές της
ανδρικής ζωής.
H προσωπικότητα του άνδρα ουσιαστικά είναι καθοριστικής σημασίας για την εμφάνιση αυτής της διαταραχής. Ο άνδρας με πρόωρη εκσπερμάτιση συνήθως χαρακτηρίζεται από αισθήματα εσωστρέφειας, μειονεξίας και ανασφάλειας.
Το άγχος, η βιασύνη και η έντονη σχολαστικότητα σε όλα τα πλάνα της ζωής του αποτελούν βασικά γνωρίσματά του. Πολλές φορές δεν μπορεί να εκφράσει εύκολα τη σκέψη, τα συναισθήματά του και προτιμά να κρύβεται και να αμύνεται, ενώ με ευκολία ενοχοποιεί τον εαυτό του και οδηγείται σε ένα καταθλιπτικό συναίσθημα πένθους και σημαντικής αναστολής του ερωτικού καλέσματος.
H πρόωρη εκσπερμάτιση συσχετίζεται με τον αυνανισμό (ο οποίος επιδεινώνει το πρόωρον της εκσπερμάτισης) αλλά και με τη στάση και την προσωπικότητα της γυναίκας συντρόφου. Ενας άνδρας «πρόωρος» με συγκεκριμένη γυναίκα μπορεί να μην είναι «πρόωρος» με κάποια άλλη. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι φταίει η γυναίκα για το πρόβλημα αυτό, αλλά σε σημαντικό βαθμό η ισχυρή προσωπικότητά της, η αυξημένη σεξουαλική απαιτητικότητα για τον οργασμό της, η δύσκολη οργασμική κορύφωσή της, αλλά και η επιθετικότητα που βγάζει προς τον «πρόωρο» σύντροφό της, επιβαρύνουν σημαντικά τη διαταραχή.
Ο τρόπος ζωής του άνδρα, το αυξημένο άγχος αλλά και η αδυναμία που έχει για τη σύντροφο, καθώς και ο φόβος του να μην τη χάσει, επιδεινώνουν το πρόβλημα σημαντικά. Το ζευγάρι μέσα από τη διαταραχή αυτή οδηγείται σταδιακά σε αραίωση των επαφών. Οι δύο σύντροφοι αποφεύγουν τη σεξουαλική συνεύρεση ώστε να μην απογοητευθούν και να μην τσακωθούν μπροστά σε αυτό το γρήγορο και βιαστικό τελείωμα του άνδρα και την έλλειψη σεξουαλικής ικανοποίησης της γυναίκας.
Οι συνθήκες ζωής του ζευγαριού διαφοροποιούνται και επηρεάζονται από τις συγκρουσιακές εντάσεις της σχέσης. H πρόωρη εκσπερμάτιση είναι μια σεξουαλική δυσλειτουργία ικανή να απειλήσει τη σχέση των δύο συντρόφων και να αποξενώσει τόσο τη σεξουαλική ζωή όσο και την ψυχική επαφή τους. Ο άνδρας γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι το γρήγορο τελείωμα είναι λάθος, ότι δημιουργεί ψυχική ένταση, εκνευρισμό και θυμό στη γυναίκα που τον βλέπει
ανίκανο να της προσφέρει μια οργασμική κορύφωση. Μέσα στο μυαλό του η δυσαρέσκεια της γυναίκας συντρόφου αποτυπώνεται ως φόβος, αγωνία και εμμονή μιας σκέψης που γίνεται ιδεοληψία: «*εν θα μπορέσω να κρατηθώ». Και συνήθως το απευκταίο συμβαίνει αμέσως μετά την εισχώρηση. Ο άνδρας αδυνατεί να συγκρατήσει το «αίσθημα της εκσπερμάτισης» που βιώνει στο μυαλό του, δεν συγκρατείται και κυριεύεται από πανικό και αισθήματα ενοχής.
H γυναίκα τότε του χρεώνει εγωπάθεια, εισπράττοντας την απόρριψή του, νιώθοντας την αδιαφορία του γι' αυτήν, με αποτέλεσμα να ψυχραίνεται μαζί του και να τον αποφεύγει αφού γνωρίζει πλέον ότι κάθε σεξουαλική επαφή τους θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα, αγνοώντας ότι ο άνδρας κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής τρέμει από φόβο και κυριεύεται από πανικό στην ιδέα ότι δεν θα μπορεί να κρατήσει αυτή την ανεπιθύμητη και επώδυνη ψυχικά για αυτόν «υπέρτατη ηδονή». Δεν είναι λίγες οι φορές που ο άνδρας φτάνει σιωπηλά στην εκσπερμάτιση μη θέλοντας να προδώσει στη γυναίκα σύντροφο το τελείωμά του, εξακολουθεί απελπισμένα μετά την εκσπερμάτιση, θέλοντας να κερδίσει χρόνο και να «ξεγελάσει» έτσι τη σύντροφο που βρίσκεται σε σεξουαλική διέγερση, αισθανόμενος την υποχρέωση να της
προσφέρει έναν οργασμό και προσπαθώντας απεγνωσμένα να διατηρήσει τη στύση του.
Τι γίνεται συνήθως;
Πολλοί «πρόωροι» άνδρες, προκειμένου να αναστείλουν την επερχόμενη εκσπερμάτιση, σκέφτονται τα πιο δυσάρεστα πράγματα - ακόμη και τη σκηνή της κηδείας τους - ή μετρούν αριθμούς, νομίζοντας ότι έτσι θα αποβάλουν τη σκέψη της ηδονής για να κερδίσουν πολύτιμο χρόνο σεξουαλικής διάρκειας.
56. Τι είναι η καθυστερημένη εκσπερμάτιση;
H καθυστερημένη εκσπερμάτιση φαίνεται ότι συσχετίζεται με τη δυσκολία που έχει ο άνδρας να φθάσει στο τέλος της σεξουαλικής διαδρομής και να εκσπερματίσει ικανοποιώντας πλήρως το οργασμικό κύμα του.
Είναι ένα προστάδιο της ανεσταλμένης εκσπερμάτισης. Παρ' ότι η ψυχική συμμετοχή και ο βαθμός της ηδονής θα μπορούσαν να θεωρηθούν παράγοντες κινδύνου, οι ψυχολογικοί παράγοντες δεν φαίνεται να επιδρούν άμεσα στον χρόνο κορύφωσης.
Ουσιαστικοί παράγοντες καθυστέρησης της εκσπερμάτισης φαίνεται να είναι οι διάφορες φαρμακευτικές παρεμβάσεις, κυρίως ψυχιατρικού τύπου, αλλά και οργανικά προβλήματα που συνδέονται με το αντανακλαστικό τόξο της εκσπερμάτισης.
Το τι καλείται καθυστερημένη εκσπερμάτιση δεν προσδιορίζεται με συγκεκριμένη χρονική διάρκεια του σεξ, αφού είναι γνωστό ότι ο άνδρας δεν έχει πάντα τον ίδιο χρόνο ώσπου να φθάσει στην οργασμική (ψυχική και βιολογική) κορύφωση.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ο αριθμός των ανδρών που εμφανίζουν προβλήματα καθυστέρησης της σεξουαλικής κορύφωσης αυξάνεται, εκλύοντας άγχος μπροστά στη δυσφορική εικόνα της γυναίκας που έχει κορυφώσει και τον περιμένει, δείχνοντας ενοχλημένη ή και σωματικά καταπονημένη (πόνος) όταν ο χρόνος προσμονής της κορύφωσής του παρατείνεται.
