promotional banner

Η μεγάλη επιστροφή του Μίχαελ Σουμάχερ


Ο Γερμανός επτάκις παγκόσμιος πρωταθλητής της F1, Μίχαελ Σουμάχερ αποφάσισε να επιστρέψει στις πίστες σε ηλικία 41 ετών πίσω από το τιμόνι της MercedesGP.

Ο πιο επιτυχημένος πιλότος στην ιστορία του αθλήματος είχε εγκαταλείψει την ενεργό δράση το 2006, αλλά δεν μπόρεσε να αρνηθεί την εξαιρετική πρόταση που του έκανε η νεοσύστατη γερμανική ομάδα, που θα του αποφέρει 7 εκατομμύρια ευρώ για μονοετές συμβόλαιο.

Ο Σουμάχερ αναδείχθηκε πέντε φορές παγκόσμιος πρωταθλητής με τη Ferrari στην οποία αγωνίστηκε από το 1996 ως το 2006. Νωρίτερα, είχε κερδίσει δύο πρωταθλήματα με την Benetton Ranault.

Κατά την περσινή αγωνιστική περίοδο, ο Σουμάχερ βρέθηκε μια... ανάσα από την επιστροφή στην ενεργό δράση. Μετά τον πολύ σοβαρό τραυματισμό του Φελίπε Μάσα, ο Γερμανός πιλότος ήταν ο πρώτος υποψήφιος για να τον αντικαταστήσει. Ωστόσο, ένα πρόβλημα που αντιμετώπιζε στον αυχένα, μετά από πτώση με μοτοσικλέτα, δεν του επέτρεψε να γυρίσει στις πίστες. Τελικά, όπως αποδείχθηκε, ποτέ δεν είναι αργά...

Η επιστροφή του αναμένεται να αυξήσει κατά πολύ το ενδιαφέρον του κόσμου για τη Formula 1, το οποίο έπεσε κατακόρυφα το 2007, όταν αποσύρθηκε.

Βιογραφικό

Ο Μίκαελ Σουμάχερ αναδείχθηκε πρωταθλητής στη Φόρμουλα 3 της Γερμανίας το 1990. Την επόμενη σεζόν, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην F1 με την ομάδα της Τζόρνταν. Μετά από μόλις ένα Γκραν Πρι, "μετακόμισε" στη Μπένετον. Κατά την "παρθενική" του χρονιά συγκέντρωσε τέσσερις βαθμούς στο πρωτάθλημα των οδηγών.

Το 1992, κατέκτησε την πρώτη του νίκη στο Γκραν Πρι του Βελγίου. Στο τέλος της σεζόν, τερματίζει στην τρίτη θέση στο πρωτάθλημα των οδηγών με τη Μπένετον.

Το 1994, ήρθε η στιγμή της καταξίωσης. Ο Μίκαελ Σουμάχερ κέρδισε το πρώτο του πρωτάθλημα οδηγών με τη Μπένετον. Το επίτευγμα επαναλήφθηκε και το 1995.

Το 1996, πήρε μετεγγραφή για τη Φεράρι, την ομάδα που έμελλε να υπηρετήσει για μια δεκαετία συνδέοντας το όνομά του με ιστορικές στιγμές της F1.

Το 1997, αναδείχθηκε δεύτερος στο πρωτάθλημα των οδηγών αλλά μετά τη σύγκρουσή του με τον - μετέπειτα πρωταθλητή - Ζαν Βιλνέβ, στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, ακυρώθηκε.

Την επόμενη αγωνσιτική περίοδο, έχασε τον τίτλο κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή από τον Μίκα Χάκινεν καθώς εγκατέλειψε στο Γκραν Πρι της Σουζούκα.

ΤΟ 1999, είχε σοβαρό ατύχημα στο Γκραν Πρι της Βρετανίας, όπου έσπασε το πόδι του. Επιστρέφει όμως, στο Γκραν Πρι της Μαλαισίας και συνεισφέρει τα μέγιστα ώστε τη Φεράρι να κατακτήσει το πρώτο της πρωτάθλημα στους κατασκευαστές από το 1983.

Από το 2000 έως το 2002, κυριαρχεί απόλυτα στην F1. Σε αυτό το διάστημα, αναδείχθηκε τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής. Παράλληλα, ισοφάρισε το ρεκόρ των πέντε τίτλων του Χουάν Μανουέλ Φάτζιο. Η τρομερή συγκομιδή βαθμών που αποκόμισε επιτρέπει στη Φεράρι να κατακτήσει και τις τρεις χρονιές το πρωτάθλημα στους κατασκευαστές.

Το 2003, παρότι οι Χουάν Πάμπλο Μοντόγια και Κίμι Ραϊκόνεν τον απείλησαν με εκθρόνιση, εκείνος κατόρθωσε και πάλι να γελάσει... τελευταίος. Στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής για έκτη φορά κερδίζοντας το τελευταίο Γκραν Πρι της χρονιάς στην Ιαπωνία.

Χωρίς να... ιδρώσει ιδιαίτερα, το 2004, έφτασε στο έβδομο πρωτάθλημα οδηγών της καριέρας του. Σημείωσε 13 νίκες στους 18 αγώνες της χρονιάς. Εγκατέλειψε μόλις μια φορά, στο Μονακό όταν συγκρούστηκε με τον Χουάν Πάμπλο Μοντόγια και ενώ το αυτοκίνητο ασφαλείας βρισκόταν στην πίστα.

Το 2005, έχασε το "στέμμα" του. Η F2005 και τα ελαστικά της Bridgestone δεν μπορούν να συναγωνιστούν τις σαφώς ταχύτερες Ρενό και ΜακΛάρεν. Η μοναδική νίκη της χρονιάς επετεύχθη στο Γκραν Πρι των Ηνωμένων Πολιτειών. Τελικώς, κατέλαβε την 3η θέση στην κατάταξη των οδηγών και βοήθησε τη Φεράρι να καταλάβει την ίδια θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών.

Μετά το ιταλικό Γκραν Πρι του 2006, ανακοίνωσε την απόφασή του να αποχωρήσει μετά το τέλος της σεζόν. Δεν κατάφερε να στεφθεί για όγδοη φορά στην καριέρα του παγκόσμιος πρωταθλητής. Έχασε τον τίτλο στην Ιαπωνία, όταν εγκατέλειψε στον 39ο γύρο, με αποτέλεσμα ο Φερνάντο Αλόνσο να αποκτήσει προβάδισμα 10 βαθμών. Παρόλα αυτά, σημείωσε επτά νίκες στη διάρκεια της σεζόν και με τη συνεισφορά του η Φεράρι πήρε τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα των κατασκευαστών.

Ρεκόρ

- Έχει κατακτήσει επτά τίτλους παγκόσμιου πρωταθλητή (1994, 1995, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004).

- Υπήρξε παγκόσμιος πρωταθλητής για τέσσερα χρόνια, 11 μήνες και 17 ημέρες, από τις 8 Οκτωβρίου 2000 έως 25 Σεπτεμβρίου 2005.

- Έχει σημειώσει 91 νίκες και έχει κατακτήσει 68 φορές την πρώτη θέση εκκίνησης στα δοκιμαστικά.

- Σε μια μόνο σεζόν, το 2004, έχει κατορθώσει να πετύχει 13 νίκες ενώ την ίδια χρονιά αναδείχθηκε πρώτος σε 7 διαδοχικά Γκραν Πρι.

- Έχει τερματίσει δεύτερος 43 φορές

- Έχει καταγράψει τους περισσότερους ταχύτερους γύρους από κάθε άλλον με 76.

- Συγκέντρωσε τους περισσότερους βαθμούς σε μια μόνο σεζόν το 2004 όταν πήρε τον τίτλο με 148 πόντους.

- Επί 15 χρόνια, κατόρθωσε να κερδίζει έστω και ένα Γκραν Πρι ετησίως.

- Ανέβηκε συνολικά 154 φορές στο βάθρο.

- Κατέχει το ρεκόρ νικών στο γαλλικό Γκραν Πρι, όπου έχει πρωτεύσει 8 φορές.

- Είναι ο οδηγός με τις περισσότερες νίκες από την pole position καθώς έχει αντικρίσει πρώτος την καρό σημαία του τερματισμού 40 φορές όταν το μονοθέσιο του βρίσκεται στην 1η θέση εκκίνησης.

- Έχει σημειώσει τα περισσότερα «χατ τρικ» στην F1 κατακτώντας στο ίδιο Γκραν Πρι την pole position, τη νίκη και καταγράφοντας τον ταχύτερο γύρο 22 φορές.

- Είναι ο μόνος οδηγός, ο οποίος έχει τελειώσει μια ολόκληρη σεζόν - το 2002 - χωρίς να... κατέβει από το βάθρο.

- Διαθέτει το ρεκόρ μεγαλύτερης διαφοράς βαθμών ως πρωταθλητής καθώς το 2002, ο δεύτερος... απείχε 67 ολόκληρος βαθμός από το "Σούμι".

- Είναι ο άνθρωπος που κατόρθωσε να στεφθεί πρωταθλητής γρηγορότερα από οποιονδήποτε άλλον. Το 2002, κατέκτησε τον Ιούλιο και ενώ απέμεναν έξι Γκραν Πρι για το τέλος της χρονιάς.

- Ως δίδυμο με τον Βραζιλιάνο Ρούμπενς Μπαρικέλο, κατέχουν τα περισσότερα «1-2» από κάθε άλλο δίδυμο οδηγών στα χρονικά της F1. Οι Σουμάχερ και Μπαρικέλο έχουν καταλάβει την 1η και 2η θέση ως ομόσταυλοι σε 24 Γκραν Πρι το διάστημα 2000-2005.

[ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ]