Οι άνδρες σε ποσοστό 80% και οι γυναίκες κατά 50% απατούν τους συντρόφους τους.
Το σεξ είναι ο φυσικός μηχανισμός διαιώνισης των ειδών με το θηλυκό να επιλέγει το δυνατότερο αρσενικό ταίρι ως εγγύηση υγιών παιδιών.
Έρευνες διαπιστώνουν ότι ένα ποσοστό των συζύγων της τάξεως του 80% υποκύπτει στο ατόπημα της απιστίας. Το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες, σε μικρότερο ποσοστό, 50%. Τα δύο φύλα, πάντως, ωθούνται από διαφορετικές ανάγκες στο μονοπάτι της απιστίας. Η συχνότερη δικαιολογία για τον άνδρα είναι η επιβεβαίωση της αυτοπεποίθησής του, αφού αναζητά διά βίου αποδείξεις του ανδρισμού του. Η γυναίκα αντίθετα εκφράζει την ανάγκη να ξανανιώσει επιθυμητή.
Η αντιμετώπιση της απιστίας είναι ανάλογη των πεποιθήσεων του απατημένου. Αν αντιλαμβάνεται τη συμβίωση ως ιδιοκτησία, η στάση του θα είναι απόλυτη: αξιολόγηση της πράξης, καταδίκη του «κατηγορουμένου» και, φυσικά, επιβολή της ανάλογης ποινής. Η απιστία, όμως, αποτελεί το «κόκκινο φωτάκι» στην κορυφή του παγόβουνου.
Η κρίση υποβόσκει και το ψυχικό χάσμα διαιωνίζεται. Αν υπεύθυνος θεωρείται αυτός που δημιούργησε παράλληλη σχέση και όχι τα κοινά προβλήματα που εξώθησαν σε απιστία, πρόκειται για ζήτημα αντιλήψεων. Στην ουσία, αυτή η συμπεριφορά χαρακτηρίζει άτομα που λιποτακτούν μπροστά στην πραγματικότητα και ψάχνουν για αποδιοπομπαίους τράγους.