ΟΙ άνθρωποι σε κάθε εποχή ζητούσαν τον εντυπωσιασμό, σημεία και τέρατα. « Σημεία» ζητούσαν και στην εποχή του Χριστού. « Διδάσκαλε θέλομεν από σου σημείον ιδείν». ( Μτθ. 12,38).
Θέλουμε να δούμε ένα θαύμα από σένα. Βέβαια αυτό το ζητούσαν όχι αυτοί που ήθελαν να πιστέψουν, αλλά αυτοί που αν και έβλεπαν, δεν ήθελαν να πιστέψουν.Για μερικούς με καλή διάθεση είναι κάπως δικαιολογημένη αυτή η επιθυμία. Θέλουν να δουν. Και γιατί δεν βλέπουν; Τι να δουν; Μα όλος ο κόσμος είναι ένα θαύμα. Άπειρα θαύματα μας πλημμυρίζουν. Μικρό είναι το θαύμα της δημιουργίας;
Η τάξη, η αρμονία, η σκοπιμότητα που διέπει τον φυσικό κόσμο, δεν γεμίζουν την ψυχή μας με θαυμασμό; Τι να πει κανείς για το καταπληκτικό ανθρώπινο σώμα με τις λειτουργίες του. Κι’ ακόμη τι να πει κανείς για το θαύμα της πνευματικής και ηθικής αναδημιουργίας που προσφέρει η χάρη του Θεού στις ανθρώπινες ψυχές!
Δυστυχώς το θαύμα αυτό, πολύ μεγαλύτερο από κάθε άλλο, δεν προκαλεί εντύπωση και περνάει απαρατήρητο. Ποιος κάθεται να εμβαθύνει τις θαυμαστές αλλοιώσεις και μεταστροφές που πραγματοποιεί κάθε μέρα με ανερμήνευτο τρόπο η χάρη του Θεού;
Βλέπουμε λ.χ. ένα σύζυγο τύραννο μέσα στην οικογένεια, με παραξενιές, ιδιοτροπίες, γκρίνιες, και να γίνεται αιφνίδια στοργικός , ήρεμος και συνεργάσιμός. Βλέπουμε τον μέθυσο, τον ανήθικο, τον απατεώνα, ξαφνικά να συγκλονίζεται από μία επίσκεψη του Θεού και να αλλάζει ριζικά και να γίνεται καινούργιος άνθρωπος και γεύεται πρωτόγνωρες χαρές.
Ο ι. Χρυσόστομος λέγει : « μη ζητάς να δεις σημεία, αλλά υγεία ψυχής. Μη ζητάς να δεις ένα νεκρό να ξανάρχεται στη ζωή. Διότι έμαθες τώρα πως ολόκληρη η οικουμένη ανίσταται. Μη ζητάς να δεις ένα τυφλό να θεραπεύεται, αλλά κοίτα τώρα πόσοι αποκτούν το φως τους και βρίσκουν την πιο σπουδαία και χρήσιμη όραση, την πνευματική. Έτσι θα διορθώσεις το βλέμμα σου και θα μάθεις να παρατηρείς με σωφροσύνη. Διότι αν όλοι μας ζούσαμε όπως έπρεπε, τότε και οι ειδωλολάτρες θα μας θαύμαζαν περισσότερο, από το αν κάναμε και τα μεγαλύτερα θαύματα.
Να ποιο είναι για τον Χρυσόστομο το πιο μεγάλο θαύμα : η αγιότητα του βίου συνοδευόμενη από το φωτεινό παράδειγμα μπορεί να προκαλέσει τους πιο ισχυρούς κραδασμούς ακόμη και στις πιο αδιάφορες ψυχές.
Το να δει κανείς έναν άρρωστο να θεραπεύεται είναι κάτι το εντυπωσιακό, αλλά το βλέπει κανείς μια ψυχή που ψηνόταν από τον πυρετό του πάθους λ.χ. της σαρκολατρίας, της φιλαργυρίας, του μίσους, της ζήλειας, της εμπάθειας κ.α. παθών και ξαφνικά η ψυχή αυτή να θεραπεύεται και να γεμίζει υγεία, με έργα αγάπης, τιμιότητας, προσφοράς και θυσίας αυτό δεν είναι θαύμα ασύγκριτο και ανώτερο;
Ασφαλώς μπροστά σε μια νεκρανάσταση στεκόμαστε με κατάπληξη. Γιατί όμως δεν νοιώθουμε τον ίδιο συγκλονισμό μπροστά στις τόσες ψυχικές και πνευματικές νεκραναστάσεις;
« Νεκρός ην και ανέζησε» είπε ο Χριστός για τον άσωτο γιο που γύρισε στο σπίτι του Πατέρα του που μετανόησε και άλλαξε ζωή. Νεκρός είναι και ξαναζεί και ο κάθε αμαρτωλός από την ώρα που μετανοεί και παύει να υπηρετεί τα τυραννικά ψυχοφθόρα πάθη και ξαναβρίσκει τον εαυτό του και την πνευματική του ελευθερία.
Δεν είναι θαύμα, όταν αυτός που μέχρι χθες ήταν ένα ερείπιο, ένας άσωτος, τώρα έγινε άλλος άνθρωπος και ξεκινάει τη καινούργια ζωή που εγκαινίασε ο Χριστός;
Δεν γίνονται λοιπόν και σήμερα θαύματα; Απλά χρειάζεται νέα όραση για να δούμε τη νέα πραγματικότητα που έφερε ο Χριστός στον κόσμο.
« Ερωτήματα στον Ιησού Χριστό»
Γ. Μελέτης
