Έπεσα να κοιμηθώ στη κρεβατοκάμαρα μου και ξύπνησα μέσα σε μια σπηλιά, φάτνη έγραφε απέξω στη ταμπέλα και ήμουν λέει παιδί μικρό, μωρό - νεογέννητο.
Ήμουν τσίτσιδος και το είχα δαγκώσει κανονικά από το κρύο. Ευτυχώς υπήρχαν και μερικά προβατάκια που με ζέσταιναν με τα χνότα τους. Παράλληλα όμως τα είχα δει όλα κωλυόμενα από τα αέρια που άφηναν διαρκώς. Πολύ κλανίδι αδελφούλα μου λέμε τα ζωντανά.
Ξάφνου εμφανίζονται μπρος μου τρεις μάγοι που μου φέρανε δώρα είπαν. Κοιτάω και τι να δω; Αντί να μου φέρουν καμιά κουβέρτα, έστω ένα sleeping bag ρε αδελφέ και κανά μπιμπερό με γαλατάκι, ανταφτού μου ρίχνουν μπρος μου κάτι πολύτιμους λίθους και κάτι άλλα στο άσχετο.
Μετά δεν ξέρω πως, περπατούσα πάνω στο χιόνι παιδί μικρό πάλι, θάμουνα δε θάμουνα 5 χρονών, ντυμένος αυτή τη φορά και με καπέλο παρακαλώ και σε μια στιγμή σηκώθηκε ένα ξαφνικό αεράκι και μου πείρε το καπέλο.
Κοιτάω ψηλά και βλέπω έναν χοντρό κύριο με άσπρη γενειάδα και ντεμοντέ κόκκινα ρούχα μέσα σε ένα ιπτάμενο έλκηθρο και μόλις κατάλαβε τι είχε συνέβη με το καπέλο μου λέει:
- ΧΟ ΧΟ ΧΟ soory ρε man για το καπέλο είναι καινούργιο το μηχάνημα και δεν του έχω πάρει ακόμα το κολάι.
Αρχίζω που λέτε και του σούρω κάτι γαμοσταβρίδια άλλο να σας το λέω και άλλο να τ’ακούτε. Παράλληλα άρχισα να ακούω μια γυναικεία φωνή από το υπερπέραν να λέει:
-Μωρό μου!
-Τι έπαθες;
-Είσαι καλά;
Και ξαφνικά ρε μάγκες ξυπνάω και βρίσκομαι στη κρεβατοκάμαρα μου έχοντας αγκαλιά σε κατάσταση σοκ την Βίκυ Καγιά. Τρομαγμένη, ξεμαλλιασμένη, χωρίς make up χάλια ήταν.
Άρχισα τότε να νιώθω ένα γαργαλητό στα χείλη μου ανοίγω τα μάτια και βλέπω τον Robert το σκύλο μου πάνω στο στέρνο μου να μου γλύφει τα χείλια ο σιχαμένος.
Τότε μονολόγησα:
-Όνειρο Ήταν!
Μιχάλης Αρβανίτης (Δεκέμβριος 2009)
Επίκουρος καθηγητής Μπουρδολογίας - Ohio University, USA
http://mixalis2004.blogspot.com/
Robert Smith (Ο σκύλος μου)
