Γράφει ο Σαράντος Παλικάρης
Προτάσεις για συνεργασία στον τομέα των θαλάσσιων ελέγχων, ενίσχυση του ρόλου της ΕΕ στα παγκόσμια θαλάσσια θέματα και εξασφάλιση μιας βιώσιμης αλιείας.
Δύο χρόνια μετά την έναρξη εφαρμογής της ενιαίας θαλάσσιας πολιτικής της ΕΕ, η Επιτροπή υποβάλλει την πρώτη έκθεση προόδου. Θέτει επίσης προτεραιότητες στο συγκεκριμένο τομέα και καταθέτει προτάσεις για ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των χωρών της ΕΕ σε ό,τι αφορά τους θαλάσσιους ελέγχους, καθώς και για αύξηση της επιρροής της ΕΕ σε παγκόσμια θαλάσσια θέματα.
Παρά το γεγονός ότι η θαλάσσια πολιτική είναι σχετικά πρόσφατη, «έχει ήδη πετύχει να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίον η Ευρώπη διαχειρίζεται τους θαλάσσιους πόρους της», δήλωσε χαρακτηριστικά ο αρμόδιος Επίτροπος Τζο Μποργκ. Η Ευρώπη διαθέτει ακτογραμμή 70.000 χλμ. και βρέχεται από δύο ωκεανούς και τέσσερις θάλασσες, όπου διεξάγονται ποικίλες δραστηριότητες - εμπορικές, ναυτιλιακές, αλιευτικές και τουριστικές. Όμως, στις θάλασσες αυτές συμβαίνουν και ναυτικά ατυχήματα, διαρροές ή απορρίψεις φορτίων, παράνομες και άναρχες αλιευτικές πρακτικές, πειρατεία, οργανωμένο έγκλημα, διακίνηση ναρκωτικών, λαθρομετανάστευση και τρομοκρατικές απειλές.
Αυτή τη στιγμή, την ευθύνη της διαχείρισης των προβλημάτων αυτών μοιράζονται οι διάφορες εθνικές αρχές, όπως οι υπηρεσίες συνοριακού ελέγχου, τα τελωνεία και οι αρχές ασφάλειας και άμυνας των λιμένων. Προτεραιότητα για τα επόμενα χρόνια θα είναι η συνεργασία μεταξύ όλων αυτών των υπηρεσιών. Άλλος βασικός στόχος είναι η βιώσιμη ανάπτυξη, σε συνδυασμό με την ενίσχυση του ρόλου της ΕΕ στις διεθνείς προσπάθειες για καλύτερη διαχείριση των θαλασσών. Δύο πιλοτικά σχέδια – ένα στη Μεσόγειο και ένα στη Βόρεια Θάλασσα – θα αξιολογούν τον βαθμό ενοποίησης των θαλάσσιων ελέγχων. Εξάλλου, στο πλαίσιο μιας άλλης πρωτοβουλίας, η Επιτροπή έχει προτείνει αλιευτικές ποσοστώσεις για το 2010 με βάση τις ποσότητες ψαριών που οι επιστήμονες θεωρούν ότι μπορούν να αλιευθούν χωρίς να προκληθεί μόνιμη βλάβη στα ιχθυαποθέματα.
Τα ψάρια που κινδυνεύουν περισσότερο είναι ο μπακαλιάρος, η ρέγγα και η αντσούγια. Το 2008 υπήρξε η χρονιά με το μεγαλύτερο από το 1999 ποσοστό αλίευσης μπακαλιάρου. «Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι δυσαρεστημένοι, κάποιοι που τάσσονται υπέρ μιας κοντόφθαλμης πολιτικής που θα τους επέτρεπε να ψαρεύουν λίγο ακόμη, προτείνοντας να αναβληθεί η βιωσιμότητα για έναν ακόμη χρόνο. Αυτό ακριβώς είναι που δεν πρέπει να κάνουμε,” τόνισε ο Επίτροπος.
